One of the most commonly disputed topics in the new technologies sector in 2018 was Artifi cial Intelligence and a probability of granting it a legal capacity. A situation in which an algorithm, i.e. in practical terms: a digital set of zeros and ones, in legal transactions is, to a large degree, made equal with a human being, has stirred and continues to stir numerous doubts also in the legal doctrine. What will happen, however, when we try to reverse the mentioned relationship? Instead of transforming ‘a machine into the human’, let us transform ‘the human into a machine’. Th is is because, in a large oversimplifi cation, it is the eff ect of performance of the mind uploading process, i.e. the procedure transferring a human mind onto a synthetic medium. Th is article most probably constitutes the fi rst attempt in Poland at tackling the set of legal issues connected with transferring the mind, additionally narrowed down to an analysis of civil law regulations with a particular emphasis on mortis causa norms. It also attempts to answer a question as to whether the notion of death will have to be redefi ned in the context of the aforementioned process, and also if the inheritance law, in the face of alleged future immortality of humans, will preserve its raison d‘être in future. Considerations on the legal capacity of the ‘digitalised human’ provided an introduction into the set of issues discussed in the paper.

W 2018 r. jednym z najpowszechniej dyskutowanych tematów w branży nowych technologii była sztuczna inteligencja i możliwość przyznania jej podmiotowości prawnej. Sytuacja, w której algorytm, czyli w praktyce cyfrowy zbiór zer i jedynek, zrównuje się w znacznej mierze w obrocie prawnym z człowiekiem, wzbudzała i wzbudza wiele wątpliwości również w doktrynie prawnej. Co jednak się stanie, gdy spróbujemy odwrócić wspomnianą relację? Zamiast zmieniać „maszynę w człowieka”, przeobrazimy „człowieka w maszynę”? Taki bowiem skutek, w dużym uproszczeniu, niesie ze sobą przeprowadzenie procesu mind uploadingu, czyli przeniesienia ludzkiego umysłu na syntetyczny nośnik. Niniejszy artykuł stanowi prawdopodobnie pierwszą w Polsce próbę zmierzenia się z prawną problematyką transferu umysłu, zawężoną dodatkowo do analizy regulacji cywilnoprawnych, ze szczególnym uwzględnieniem unormować mortis causa. Podjęto w nim próbę odpowiedzi na pytanie, czy w kontekście wspomnianego procesu konieczne będzie przedefi niowanie pojęcia śmierci, jak również czy prawo spadkowe – w obliczu rzekomej ludzkiej nieśmiertelności – zachowa w przyszłości swoją rację bytu. Jako wprowadzenie do zagadnienia służyły rozważania na temat podmiotowości prawnej „człowieka zdigitalizowanego”.