"Moim zamiarem jest pokazanie Andrzeja Frycza Modrzewskiego, jako człowieka, który uznał wzrost zaufania społecznego za główny warunek realizacji dobrobytu. Nie był w tych poczynaniach nowatorski, ponieważ w średniowieczu i renesansie był to sąd powszechny. Uważano, iż wzrost zaufania społecznego oznacza wzrost dobrobytu społecznego. W przypadku Modrzewskiego nowatorstwo polegało na powiązaniu kwestii dotyczących osiągania dobrobytu z analizą instytucji społecznych i interesów grup społecznych. Przedmiotem zainteresowania będzie kwestia nie tyle, „co” zrobił autor, ile ,jak ” to zrobił. We współczesnej ekonomii używa się pojęcia „kapitał społeczny” na oznaczenie dobrodziejstw płynących ze wzrostu poziomu zaufania w danej społeczności. Stąd po omówieniu problematyki kapitału społecznego jako współczesnego, choć nie zawsze świadomego, powrotu do długiej, bo sięgającej do czasów starożytności tradycji, przedstawię poglądy Andrzeja Frycza Modrzewskiego na budowanie kapitału społecznego w obyczajach, prawach, na wojnie, w Kościele i w szkole, tzn. w kolejności zgodnej z jego wykładem w dziele O poprawie Rzeczypospolitej. Artykuł kończą wnioski."(...)