Ze wstępu: "Starość – jak zauważył Jan Szczepański w swoim zbiorze esejów Sprawy ludzkie – kojarzy się zazwyczaj z siwymi włosami, zmarszczkami i powolnością ruchów. Uważamy ją za nieuchronną konieczność rozwoju – „jest jego etapem, zamknięciem, od którego nie ma powrotu”. Rzadko o niej myślimy, dopóki nie przyjdzie, a przychodzi powoli, stopniowo. Starość jest przede wszystkim zjawiskiem świata zewnętrznego i ma wiele postaci, sądzi Szczepański. Jest także problemem osobistym."(...)