Ocena efektywności terapii przezczaszkową stymulacją prądem stałym (tDCS) w redukcji objawów depresji u osób po przejściowym epizodzie niedokrwiennym mózgu
Ładowanie...
Data wydania
2021
Autorzy
Tytuł czasopisma
ISSN
eISSN
Tytuł tomu
ISBN
eISBN
Wydawca
Abstrakt
Tematem pracy magisterskiej jest „Ocena efektywności przezczaszkowej stymulacji prądem stałym
(tDCS) w redukcji objawów depresji u osób po przejściowym epizodzie niedokrwiennym”. Celem pracy było
zbadanie efektywności tDCS w redukcji depresji u pacjentów po przejściowym epizodzie niedokrwiennym
mózgu w porównaniu z psychoterapią indywidualną. Pracę rozpoczyna wstęp wyjaśniający plan oraz zawartość
pracy. Pierwszy rozdział skupia się na rozpatrzeniu pojęcia przemijającego epizodu niedokrwiennego (TIA) oraz
jego odniesienia względem pacjentów z depresją. Drugi rozdział dotyczy pojęcia depresji rozumianego jako
zaburzenie nastroju. Objawy, modele poznawcze, triada poznawcza oraz teoria mikrogenetyczna, to główne
tematy rozdziału. Trzeci rozdział zawiera opis mechanizmu funkcjonowania przezczaszkowej stymulacji prądem
stałym (tDCS) oraz roli tej metody w redukcji objawów depresji u pacjentów po TIA. W rozdziale 4.
zaprezentowałam metodologię badań, pytania i hipotezy oraz charakterystykę materiału badawczego; to dwie
grupy pacjentów badanych w Centrum Reintegracyjno-Szkoleniowym Polskiego Towarzystwa
Neuropsychologicznego w Krakowie leczonych wg dwóch różnych protokołów terapii. Znajduje się tu również
opis metod badań oraz procedura przebiegu eksperymentu. W rozdziale 5. znajdują się wyniki badań. Ostatni,
szósty rozdział to odpowiedzi na pytania badawcze i weryfikacja hipotez, podsumowanie i dyskusja dotycząca
efektywności terapii tDCS w porównaniu z terapią indywidualną. Potwierdzono hipotezy, że przezczaszkowa
stymulacja prądem stałym (tDCS) jest bardziej efektywna w redukcji objawów depresji u osób po przejściowym
epizodzie niedokrwiennym niż psychoterapia indywidualna. Cała praca zawiera aktualną wiedzę o przejściowym
epizodzie niedokrwiennym (TIA), depresji, jak i przezczaszkowej stymulacji prądem stałym (tDCS). Posiada
wymiar aplikacyjny, który polega na tym, że zaproponowany protokół treningu F3-F4 może być z powodzeniem
stosowany u osób z depresją po przejściowym epizodzie niedokrwiennym mózgu. Fundamentem pracy
magisterskiej jest dorobek naukowy Prof. zw. dr hab. Marii Pąchalskiej, która w swych publikacjach i książkach
dokładnie opisuje problematykę zagadnień poruszanych w pracy magisterskiej.
Opis
Tematy
Słowa kluczowe
stymulacja prądem stałym (tDCS), depresja, protokół treningu F3-F4, Hospital Anxiety and Depression Scale (HADS-D), Epizod niedokrwienny mózgu (TIA)