Artykuł jest wstępną oceną pierwszych miesięcy polityki zagranicznej prezydenta Donalda Trumpa. Autor argumentuje, że wbrew szeroko nagłaśnianym tezom amerykańska polityka zagraniczna nie uległa w tym czasie istotnym zmianom. Trump wykazał większe zdecydowanie wobec wojny domowej w Syrii niż jego poprzednik i zajął bardziej konfrontacyjne stanowisko wobec Korei Północnej, ale w najistotniejszych kwestiach, jak np. polityka wobec Chin czy wobec Rosji, nie uczynił niczego, co uzasadniałoby obawy o kierunek działań Stanów Zjednoczonych w świecie. Z kolei wycofanie się Waszyngtonu z porozumień międzynarodowych (TPP, TTIP) czy też pojawienie się takiej możliwości (NAFTA) to wynik kierowania się przez Trumpa przede wszystkim interesem swego kraju, co jest regułą obowiązującą wszystkich przywódców. Wszystko to sprawia, że w 2017 r. polityka zagraniczna USA odnotowała pewną zmianę stylu jej prowadzenia przy zachowaniu niezmienionej substancji.

The article is an initial assessment of the fi rst months of Donald Trump’s foreign policy. The author argues that contrary to widely publicized theses, American foreign policy has not undergone signifi cant changes so far. Trump showed more decisiveness than his predecessor when faced with the civil war in Syria, and took a more confrontational position towards North Korea, but in the most important issues, such as politics towards China or Russia he did not do anything that would justify fears about the direction of American actions in the world. Washington’s withdrawal from international agreements (TPP, TTIP) or the emergence of such a possibility (NAFTA) is the result of Trump’s concern with his own country’s interests, which is what all leaders do. All this means that in 2017, US foreign policy noted a certain change in the style of its conduct while the substance remains unchanged.