"Konflikty natury politycznej i trudności gospodarcze sprawiły, że ziemie polskie w XIX w. opuszczały dziesiątki tysięcy emigrantów. Dlatego w odrodzonej w 1918 r. II Rzeczypospolitej emigracja nie była zjawiskiem nowym. W dwudziestoleciu międzywojennym wychodźstwo determinowały głównie czynniki ekonomiczne. W sposób szczególny dały się we znaki zniszczenia wojenne, wysokie bezrobocie i szalejąca inflacja. Wpłynęło to znacząco na profil i kierunek emigracji, którą można podzielić na stałą, głównie do krajów zamorskich, oraz czasową – przeważnie do Niemiec, Francji i Belgii. Wychodźstwo stanowiło często jedyny sposób na znalezienie pracy. Poszukiwano jej właściwie wszędzie – w kopalniach na terenie północnej Francji i na polach uprawnych Ameryki Południowej. Emigrowano też do Stanów Zjednoczonych, kuszących możliwością zrobienia szybkiej kariery."(...)