Wenecja, miasto-muzeum, zdominowane na pierwszy rzut oka przez turystów, nie wydaje się oferować dobrych warunków do życia swoim stałym mieszkańcom. Tymczasem turystyka jest jedynie nakładką na codzienne życie miasta, a jego układ, skala przestrzeni publicznych i konsekwentne decyzje funkcjonalne uznawane są za rozwiązania modelowe, dające się łatwo adaptować do innych warunków. Kwestie uniwersalności cech środowiska mieszkaniowego Wenecji, które ułatwiają mieszkańcom kontakty międzyludzkie, wspomagają wychowanie dzieci i wzmacniają poczucie identyfikacji ze swoim sąsiedztwem i swoim miastem, pięknie podkreślił Lewis Mumford w swym fundamentalnym dziele The City in History pisząc, iż: „zadane nam przez Wenecję lekcje wciąż nie zostały odrobione”.

Venice, a museum city seemingly dominated by tourists, does not seem to offer good living conditions to its permanent inhabitants. In fact, tourism is just a ‘cover-up’ for the city’s everyday life, whereas its layout, the scale of its public spaces and consistent functional decisions are regarded as model solutions, easily adaptable to different conditions. The questions of the universality of the features of Venetian housing environment – which make interpersonal contacts easier, support the raising of children and strengthen the feeling of identification with the neighbourhood and the city – were beautifully summed up by Lewis Mumford in his fundamental work The City in History: “the homework assigned by Venice has not been done yet”.