Introduction: Endoscopic treatment of Zenker’s diverticulum (ZD) is one of the oldest endoscopic procedures, but has still not become the treatment of choice. Although ZD is a benign disease, it can severely impact patients’ quality of life and can have serious adverse eff ects, such as aspiration pneumonia. Material and Methods: Between November 2018 and February 2020 three patients (2 female, 1 male) with ZD underwent peroral endoscopic diverticulo-esophagostomy. Blood tests, ECG and tests required for general anesthesia was performed. The patients took gastrografi n orally both before the procedure and 2 months afterwards. Results: The average age of the patients was 66 years (range 54–75 years). There were no alterations in CBC, ECG and other routine tests. Upper GI endoscopy and the gastrografi n test confi rmed the diagnosis. All patients had stage IV ZD according to the Brombart classifi cation. The mean operation time was 55+/-15 min. (range 40–70 min.). Blood loss was less than 20 cc. This paper gives a precise technical description of the procedure. Complete recovery was observed at the 1- and 2-month follow-ups. No complications or mortality were observed. Conclusions: Peroral endoscopic stapled diverticulostomy is feasible and safe, even at the beginning of the learning curve. We found that the use of regular laparoscopic instrumentation along with diverticuloscope is suitable for most purposes. However, we suggest starting the endoscopic peroral program by treating carefully selected patients in centers with a developed advanced minimally invasive program.

Wprowadzenie: Endoskopowe leczenie uchyłka Zenkera (ZD) jest jedną z najstarszych procedur endoskopowych, jednak nadal nie jest leczeniem z wyboru. Chociaż ZD jest chorobą łagodną, może istotnie wpływać na jakość życia pacjentów i mieć poważne skutki uboczne, takie jak zachłystowe zapalenie płuc. Materiał i metody: W okresie od listopada 2018 do lutego 2020 roku operowano 3 chorych (2 kobiety i 1 mężczyznę) z powodu uchyłku Zenkera z zastosowaniem techniki przezustnej resekcji endoskopowej. Wykonano badania krwi, EKG i testy wymagane do znieczulenia ogólnego. Pacjenci przyjmowali gastrografi nę doustnie zarówno przed zabiegiem, jak i 2 miesiące po zabiegu. Wyniki: Wiek chorych wynosił średnio 66 lat (54–75). Nie stwierdzono odchyleń w badaniach laboratoryjnych. Potwierdzenie rozpoznania opierało się na badaniu endoskopowym oraz teście z doustnym podaniem gastrografi ny. U wszystkich chorych stwierdzono uchyłek Zenkera w stopniu IV wg. klasyfi kacji Brombarta. Zabiegi operacyjne trwały średnio 55 (+/-15) minut (40–70 minut). Śródoperacyjna oceniana utrata krwi wynosiła poniżej 20ml. U wszystkich chorych stwierdzono pełny powrót do zdrowia po 1 do 2 miesięcy od zabiegu. Nie stwierdzono powikłań pooperacyjnych. Wnioski: Przezustna endoskopowa resekcja uchyłku Zenkera jest bezpiecznym i skutecznym zabiegiem także w rękach chirurgów z ograniczonym doświadczeniem w tego typu resekcji. Wykazano, że użycie zwykłego oprzyrządowania laparoskopowego z diwertikuloskopem jest odpowiednie do większości zastosowań. Niemniej zalecane jest, aby zabiegi przeprowadzane były u starannie wyselekcjonowanych chorych w ośrodkach posiadających doświadczenie w chirurgii minimalnie inwazyjnej.