Autor podejmuje próbę analitycznego spojrzenia na proces komunikacji w trakcie trwania drugiej edycji Budżetu Obywatelskiego Miasta Krakowa w 2015 r. Przedmiotem badania były środki oraz kanały komunikacji wykorzystane przez Urząd Miasta Krakowa do kontaktu z mieszkańcami uprawnionymi do udziału w głosowaniu nad projektami Budżetu Obywatelskiego. Za punkt odniesienia służą m.in. ewaluacje kolejnych edycji Budżetu Obywatelskiego przygotowane na zamówienie UMK. Autor zestawia zaprezentowane w nich środki komunikacji i ich oczekiwaną skuteczność z potencjalną liczbą odbiorców, do których komunikaty dotyczące Budżetu Obywatelskiego mogły dotrzeć w dany sposób. Artykuł stanowi próbę znalezienia odpowiedzi na pytanie o przyczyny niskiej frekwencji podczas głosowania nad projektami Budżetu Obywatelskiego w 2015 r. Autor stara się ustalić, czy przyczyną tego stanu mogła być niewłaściwa komunikacja pomiędzy Urzędem Miasta Krakowa a mieszkańcami.

The author makes an attempt to analytically look at the communication process observed during the second edition of the Participatory Budgeting in Cracow in 2015. The subject of the study were means of communication and channels used by the Cracow City Office to contact residents, eligible to vote on the Participatory budget projects. Evaluations of the following Participatory Budgeting editions, ordered by the Office, are used, among others, as a point of reference. The author juxtaposes means of communication mentioned there and their expected effectiveness with the potential number of recipients, who could have been reached by the particular message concerning participatory budget. The article attempts to answer the question about the reasons for the low turnout during the voting on participatory budget projects in Cracow in 2015. The author tries to determine whether inadequate communication between the City council and the residents could have been one of the reasons for that situation.