Ze wstępu: "Leibniz nie jest zaliczany do grona filozofów poświęcających uwagę sprawom gospodarczym. Jedynie Schumpeter w swojej History o f Economic Analysis odwołuje się do Leibniza, ale widzi w nim filozofa i matematyka. Natomiast próżno szukać nazwiska „Leibniz” w innych licznych opracowaniach dotyczących historii myśli ekonomicznej. Podobnie jest w przypadku dwóch czołowych prac poświęconych związkom filozofii i ekonomii: Jamesa Bodnara Philosophy and Economics (1893) i w pracy Williama Olivera Colemana Rationalism and Anti - Rationalism in the Origins o f Economics (The Philosophical Roots o f 18th Century Economic Thought) (1995). W pracy Bodnara Leibniz wspomniany jest incydentalnie w przypisie, w pracy Colemana w rozdziale zatytułowanym „The philosophical headwaters: Locke and Leibniz”, około 90% tekstu zostało poświęcone Locke’owi, natomiast Leibniz został przedstawiony jako ten, który wniósł optymizm. W jedynej pracy poświęconej, w pewnej mierze, także kwestiom ekonomicznym, Leibniz został pokazany jako człowiek zaangażowany po stronie nowej epoki (Jon Elster, Leibniz et la Formation de I ’Esprit Capitaliste, 1975), niemniej jako osoba, która nie próbowała nawet zrozumieć kwestii związanych z gospodarką."(...)