"U początku rozważań poświęconych filozofii polityki, pojęcie άναρχία było odczytywane w sposób wyłącznie pejoratywny – jako brak rządu i chaos. Hobbesowska wizja świata pogrążonego w bezprawiu, przedstawionego jako bellum omnium contra omnes, w znacznej mierze ukształtowała stosunek naukowców do pojęcia anarchii. Jak zauważył Richard Sylvan, większość świata akademickiego opowiada się po stronie państwa, czy też, jak bardziej dosadnie zwerbalizował ten pogląd David Mitrany: „większość filozofów politycznych w ciągu poprzednich kilku generacji cierpiała na [coś], co psychoanalitycy mogliby nazwać fiksacją na punkcie państwa”. Anarchię traktowano jako utopijną alternatywę, która nigdy nie zostanie urzeczywistniona. Stąd też wszelkie refleksje poświęcone anarchii znajdowały się na obrzeżach dyskursu naukowego, a przez główny nurt politologii i filozofii politycznej, traktowane były najczęściej w sposób pobłażliwy."(...)