"Późna dorosłość, nazywana potocznie starością należy do najbardziej zróżnicowanych okresów w ontogenezie. Ustalenie prawidłowości, dotyczących przeżywania ostatniego etapu życia sprawia badaczom wiele trudności, przede wszystkim ze względu na wzrost znaczenia różnic indywidualnych. Na przeżywanie starości w dużym stopniu mają wpływ: stan zdrowia, sytuacja rodzinna, materialna, jak również poczucie kontroli nad własnym życiem oraz satysfakcja z dotychczasowego życia. Helen Bee zwraca uwagę na pewne cechy osobiste, pozwalające przewidzieć poziom szczęścia i zadowolenie z życia starszych ludzi. Zalicza do nich m.in.: ekstrawersję, wysoką samoocenę, przekonanie o byciu zdrowym, niezależnie od stanu rzeczywistego oraz posiadanie przyjaciół i wsparcia społecznego. Zatem przeżywanie starości zależy w pewnym stopniu od indywidualnych cech człowieka."(...)