Posiadanie pro melioratione dóbr kościelnych przez Kazimierza Wielkiego
Ładowanie...
Data wydania
2015
Autorzy
Tytuł czasopisma
ISSN
1733-0335
eISSN
2450-6095
Tytuł tomu
ISBN
eISBN
Wydawca
Oficyna Wydawnicza AFM
Abstrakt
Dożywocie królewskie na dobrach kościelnych powstawało z inicjatywy Kazimierza
Wielkiego, bądź klasztoru będącego ich właścicielem. Deklarowaną ofi cjalnie główną
przyczyną ustanowienia dożywocia był zamiar poprawienia stanu gospodarczego włości
kościelnych (melioratio bonorum). Można się jednak domyślać także innych, ukrytych powodów
ustanawiania dożywocia. Dawało bowiem ono królowi pretekst do zamanifestowania
monarszego prawa patronatu względem klasztorów a także przynosiło dochód, niekoniecznie
osiągany dopiero w efekcie przeprowadzonej melioracji dóbr. Prawdopodobnie
też król Kazimierz liczył, iż dobra klasztorne, choć posiadane przezeń tylko dożywotnio,
pozostaną w rękach monarszych na stałe. Na posiadanych dobrach król, jako dożywotnik
miał ograniczone prawo rzeczowe, na które składały się uprawnienia służące właścicielowi,
jednak bez prawa dysponowania przedmiotem dożywocia (ius disponendi). Właścicielem
dzierżonych przez króla dóbr był klasztor. Z chwilą śmierci króla Kazimierza dożywocie
gasło a dobra nim obciążone powróciły do właścicieli. Być może dożywocie pro melioratione
odgrywało mniejszą rolę w polityce wewnętrznej monarchy od tej, jaką sugerują
wypowiedzi niektórych badaczy.
Th e royal tenure on church estates resulted from an initiative of King Casimir the Great
(Kazimierz Wielki) or the monastery being their owner. Th e reason declared offi cially for
setting up the lifelong tenure was the intention to improve the economic condition of the
church estates (melioratio bonorum). Yet one can also guess other, hidden reasons for setting
up such tenures. It is so as in this way the king had a pretext to manifest the royal
right of patronage towards monasteries and also derived profi t, although the latter was not
necessarily obtained at the moment of conducting the improvement of the estates. It is also
probable that King Casimir counted on the fact that the monastic endowments he only
held in lifelong tenure would remain in the hands of the royalty for ever.
Being the lifelong tenant, the king had limited material rights to the estates held. Th ey
consisted of the rights of the owner, yet without the right to dispose of the object of tenure
(ius disponendi). It was the monastery that remained the owner of the estate that the king
held in tenure. With the death of King Casimir, the tenure terminated, and the estates it
covered returned to their owners. Perhaps pro melioratione tenures played a lesser role in
the king’s internal policy than what the opinions of some researchers suggest.
Opis
Słowa kluczowe
Kazimierz Wielki, domena monarsza, dobra klasztorne, dożywocie pro meliortatione, cystersi z Sulejowa, cystersi z Wąchocka, bożogrobcy z Miechowa, melioracje dóbr kościelnych, prawo patronatu, Casimir the Great, royal domain, monastic estates, pro meliortatione lifelong tenure, Cistercians from Sulejów, Cistercians from Wąchock, Order of the Holy Sepulchre from Miechów, melioration of church estates, right of patronage
Źródło
Studia z Dziejów Państwa i Prawa Polskiego 2015, T.XVIII, s. 17-35.