Artykuł ma na celu wskazanie, jak w świetle akt Sądu Okręgowego w Tarnowie zgromadzonych w Archiwum Narodowym w Krakowie oddział w Tarnowie kształtowała się w okresie międzywojennym jedna z instytucji prawa arbitrażowego – skarga na wyrok sądu polubownego. W pracy postawiono tezę, że instytucja ta odgrywała istotną rolę w praktyce sądów polubownych, ponieważ była podstawowym instrumentem prawnym służącym uchyleniu orzeczenia sądu polubownego przez sąd państwowy. Jednocześnie na podstawie zachowanych materiałów można stwierdzić, że skargi te rzadko były uwzględniane przez sądy państwowe, co może dowodzić, że orzeczenia sądów polubownych były sporządzane i wydawane na wysokim poziomie. Analizując skargi na wyroki sądów polubownych, można również zaobserwować, co było w nich podnoszone jako zarzut, a także jak funkcjonowały sądy polubowne, co było przedmiotem sporów arbitrażowych, kto pełnił funkcję arbitra oraz kto był stroną tych sporów.

The article aims to indicate how, in the light of the files of District Court in Tarnów collected in the National Archive in Cracow Branch in Tarnów, one of the institutions of arbitration law – a complaint against an arbitral award – was shaped in the interwar period. The thesis of the work assumes that this institution played an important role in the practice of arbitration courts, since it was the primary legal instrument for the annulment of an arbitral award by a state court. At the same time, on the basis of the surviving materials, it can be concluded that these complaints were rarely taken into account by state courts, which may prove that the judgments of the arbitration courts were drafted and issued at a high level. Analyzing complaints against arbitration awards, it is also possible to observe, what was raised as a plea, and how the arbitration courts functioned, what was the subject of arbitration disputes, who served as arbitrators, and who were the parties to these disputes.