L’importance de la contribution des officiers de la Mission militaire française en Pologne à l’organisation et au développement de l’École supérieure de Guerre de Varsovie n’est pas suffisamment reconnue a cause de la diminution de la connaissance du français chez les chercheurs polonais et des difficultés d’accès aux archives militaires en France. Depuis sa création à l’automne 1919 jusqu’en 1928, date à laquelle les derniers officiers français ont achevé leur mission de formation, une cinquantaine de Français ont travaillé à l’École supérieure militaire de Varsovie. Leur attitude à l’égard des étudiants polonais était généralement correcte ou bonne, et dans le cas de certains d’entre eux, résolument pro-polonaise. Pendant les dix années de présence des instructeurs français, École supérieure de Guerre étant la plus importante académie militaire de la Pologne renaissante et vrai berceau de la pensée militaire polonaise, a formé environ la moitié de tous les officiers d’état-major polonais servants dans l’armée polonaise.

The importance of the contribution of the officers of the French Military Mission in Poland to the organisation and development of the Higher War School in Warsaw is not sufficiently recognised due to the decreasing knowledge of French among Polish researchers and the difficulties of accessing military archives in France. From its creation in the autumn of 1919 until 1928, when the last French officers completed their training mission, about fifty Frenchmen worked at the Higher War School in Warsaw. Their attitude towards Polish students was generally correct or good, and in the case of some of them, decidedly pro-Polish. During the ten years of the French instructors’ presence, The Higher School of War, being the most important military academy in renaissance Poland and the true cradle of Polish military thought, trained about half of all Polish staff officers serving in the Polish army.

Wkład oficerów Francuskiej Misji Wojskowej w Polsce w organizację i rozwój Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie jest niewystarczająco rozpoznany wskutek słabnącej znajomości języka francuskiego wśród polskich badaczy i trudności w dostępie do archiwów wojskowych we Francji. Od założenia jesienią 1919 r. do 1928 r., gdy ostatni oficerowie francuscy zakończyli swą misję szkoleniową, w WSWoj pracowało ok. 50. Francuzów. Ich stosunek do polskich słuchaczy był z reguły poprawny lub dobry, a w przypadku niektórych zdecydowanie propolski. Wyższa Szkoła Wojenna w ciągu dziesięciu lat obecności instruktorów francuskich jako najważniejsza uczelnia wojskowa w odrodzonej Polsce i kolebka polskiej myśli wojskowej wypromowała około połowy wszystkich polskich oficerów sztabowych czynnych w Wojsku Polskim.