The purpose of this article is to characterize and comment on the legal determinants of the labelling of products containing nanomaterials. The labelling of nano-products is intended to provide consumers with information on the presence of nanomaterials in these products so that their decision to purchase nano-products is deliberate, nonarbitrary. The obligation to indicate all ingredients in the form of nanomaterials in the list of ingredients and the insertion of the word “nano” in brackets after the names of these ingredients was introduced for cosmetic products, foodstuffs and biocidal products. It would be desirable to establish a labelling obligation also for other consumer products containing nanomaterials, and the basis for this obligation should be the definition of nanomaterial, based on a particle size parameter (according to Commission Recommendation 2011/696/EU on the definition of nanomaterial) and adapted to the different realities of individual sectors in which nanotechnology is used. Consumers’ knowledge base of the specific properties of nanomaterials, especially the benefits of their innovative uses, should be the information actions of EU and national institutions and bodies, including online sources and a publicly accessible register of nanomaterials. Key words: nanotechnology, nano-products, labelling, the European Union

Celem artykułu jest charakterystyka i skomentowanie uwarunkowań prawnych oznakowania produktów zawierających nanomateriały. Oznakowanie nanoproduktów służy przekazaniu konsumentom informacji o występowaniu nanomateriałów w tych produktach, aby decyzja o ich nabyciu była świadoma i nieprzypadkowa. Obowiązek wskazania wszystkich składników w postaci nanomateriałów w wykazie składników oraz umieszczenia wyrazu „nano” w nawiasie po nazwach tych składników wprowadzono w odniesieniu do produktów kosmetycznych, środków spożywczych i produktów biobójczych. Wskazane byłoby ustanowienie obowiązku oznakowania również dla innych przeznaczonych dla konsumentów produktów zawierajacych nanomateriały, zaś podstawę tego obowiązku powinna stanowić definicja nanomateriału, oparta na parametrze wielkości cząstek (według zalecenia Komisji Europejskiej 2011/696/UE dotyczącego definicji nanomateriału) i dostosowana do zróżnicowanych realiów w poszczególnych sektorach, w których jest wykorzystywana nanotechnologia. Podwalinę wiedzy konsumentów na temat specyficznych właściwości nanomateriałów, zwłaszcza zaś korzyści z ich innowacyjnych zastosowań, powinny stanowić akcje informacyjne instytucji i organów unijnych oraz krajowych, w tym źródła internetowe, a także publicznie dostępny rejestr produktów zawierających nanomateriały.