"Wspólna historia determinuje, w pewien sposób, odczuwanie rzeczywistości. Kultura wykształciła mechanizmy sprawiające, że możliwa jest afirmacja lub tłumienie tych doświadczeń, a to czyni z nich pożywkę, na której wyrastają i kwitną mity. Dotyczy to również polityki, która – choć nastawiona na chwilę bieżącą – jest jednak wyznaczana przez przeszłość. Te niezupełnie uświadamiane odniesienia lub – wręcz przeciwnie – dosłowne i pragmatyczne odwołania do przeszłości, mogą uzewnętrzniać się w politycznej retoryce, będącej językowym odbiciem istniejących w społeczeństwie systemów wartości, symboli i emocji."(...)