The threat posed by the occurrence of cyber-attacks constitutes a challenge to national security. Such attacks may target and disturb the daily functioning of any state. Faced with complex and diverse crises, the European Union (EU) has improved its response capacities over the last decades, introducing a so-called ‘aid and assistance clause’ into Article 42(7) of the Treaty on European Union (TEU) applicable in the case of armed aggression against an EU member state on its territory. The main objective of this publication is to examine potential conditions for the application of Article 42(7) TEU in response to cyber operations. The author argues that under certain conditions, the aid and assistance clause in Article 42(7) TEU may be invoked in response to certain cyber operations against an EU member state on its territory.

Zagrożenia wynikające z dokonywania cyberataków stanowią wyzwanie dla bezpieczeństwa narodowego. Takie ataki mogą być wymierzone w każde państwo, aby zakłócić jego codzienne funkcjonowanie. W obliczu złożonych i różnorodnych kryzysów Unia Europejska w ostatnich dekadach zwiększyła swoje możliwości reagowania, wprowadzając do art. 42 ust. 7 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE) tzw. klauzulę pomocy i wsparcia, mającą zastosowanie w przypadku zbrojnej agresji przeciwko państwu członkowskiemu UE na jego terytorium. Głównym celem niniejszej publikacji jest analiza potencjalnych warunków zastosowania art. 42 ust. 7 TUE w odpowiedzi na operacje cybernetyczne. Autor argumentuje, że w określonych sytuacjach klauzula pomocy i wsparcia z art. 42 ust. 7 TUE może być stosowana w odpowiedzi na niektóre operacje cybernetyczne przeciwko państwu członkowskiemu UE na jego terytorium.