1.2 Artykuły z wydawnictw zewnętrznych

Stały URI dla kolekcji

http://hdl.handle.net/11315/20648

Przeglądaj

Przeglądaj 1.2 Artykuły z wydawnictw zewnętrznych wg Temat "Dietetyka"

Teraz wyświetlane 1 - 2 z 2
  • Miniatura
    Pozycja
    High tea consumption diminishes salivary 17beta-estradiol concetration in Polish women
    (Cambridge University Press, 2006) Kapiszewska, Maria; Miśkiewicz, Małgorzata; Ellison, Peter T.; Thune, Inger; Jasieńska, Grażyna
    We hypothesized that among reproductive-age women consuming large quantities of tea, the production of estradiol would be suppressed. It has been shown that catechins and theaflavines, the major constituents of tea, inhibit aromatase, an enzyme which catalyses the conversion of androgens to estrogens. Our study included Polish women living in urban (N=61) and rural (N=48) areas. Women collected daily saliva samples for one complete menstrual cycle and filled out dietary questionnaires. Saliva samples were analyzed by radioimmunoassay for concentration of 17-β estradiol (E2). Women with high (above the median) average daily consumption of black tea had reduced levels of salivary E2, in comparison with women who drank less black tea (below median). This effect was observed within the whole study group, as well as separately within urban (p = 0.0006) and rural (p = 0.013) groups. High intake of the sum of subclasses of tea catechins and epigallocatechin gallate, assessed using the USDA database [http://www.nal.usda.gov], was also associated with lower concentrations of E2 within all women (p = 0.01 and p = 0.0001, respectively) and within the urban group (p = 0.0001 and p = 0.004, respectively). Similar relationships were observed between the sum of subclasses of theaflavines and thearubigines and E2 levels for the whole group (p = 0.002) and for urban women (p = 0.02). Women with high consumption of tea had lower levels of E2 concentration throughout the entire menstrual cycle. These results may have implications for reducing hormone-related cancer risk by a relatively easy dietary intervention.
  • Miniatura
    Pozycja
    Przegląd antropometrycznych mierników otłuszczenia ciała stosowanych w diagnozowaniu otyłości
    (Oficyna Wydawnicza MA, 2016-06) Lizak, Dorota; Budzowski, Artur; Seń, Mariola; Czarny, Wojciech
    Tendencje zdrowotne dotyczące zwiększania masy i wymiarów ciała wśród dzieci, młodzieży, a także osób dorosłych w Polsce nie są optymistyczne. Polska należy do krajów, w których to zjawisko, a właściwie problem zdrowotny zaznacza się w sposób szczególny, tj. ma charakter wzrostowy. O ile BMI (Body Mass Index, wskaźnik Queteleta II) uważany był do tej pory za adekwatny (optymalny) wskaźnik antropometryczny obrazujący stosunek masy ciała do wysokości ciała, tym samym na jego podstawie dokonywana była ocena prawidłowości bądź nieprawidłowości budowy lub funkcjonowania organizmu, tak w ostatnich latach został opracowany nowy miernik odnoszący się do procentowej zawartości tkanki tłuszczowej w ciele, a mianowicie BAI (Body Adiposity Index), czyli wskaźnik otłuszczenia ciała. Różnice w interpretowaniu tych samych cech somatycznych u różnych osób za pomocą obydwu wskaźników pozwalają wnioskować, iż BMI nie jest najbardziej rzetelnym miernikiem obrazującym ilość tkanki tłuszczowej w organizmie. Odnosi się bowiem do oceny masy ciała, a nie bezpośrednio do zawartości tkanki tłuszczowej. Rozpatrując wskaźniki BMI i BAI w kontekście zapobiegania chorobom sercowo-naczyniowym na podstawie dostępnych w piśmiennictwie wyników badań można stwierdzić, że obydwa wskaźniki w zróżnicowanym stopniu korelują ze zwiększonym ryzykiem występowania tych chorób. Wskaźnik BAI umożliwia szybsze i bardziej precyzyjne diagnozowanie otyłości i ryzyka chorób z nią związanych, jednak wymaga dalszej walidacji. Pomimo tego, zalety BAI predestynują go do włączenia do zestawu stosowanych powszechnie wskaźników antropometrycznych. W niniejszej pracy została poddana ocenie wiarygodność porównywanych wskaźników w świetle dotychczas uzyskanych wyników badań naukowych.