"Stanisław Czycz (1929-1996) to autor, który świadomie i konsekwentnie pozostawał na obrzeżach życia literackiego. Zaryzykować można tezę, że w okresie PRL-u był najbardziej rozpoznawalną ikoną nieangażowania się i braku chęci wikłania się w jakiekolwiek układy, chociaż wcale o ten status nie zabiegał. Ze świadectw osób, które go znały, wynika, że właściwie o nic nie zabiegał. Nie dziwią zatem określenia, jakich niejednokrotnie w stosunku do twórcy Anda używano: „wszelka osobność”, „odludek, outsider, samotnik”, „postać drugiego planu”, „nieudacznik”, „popapraniec”."(...)