W grudniu 2011 r. minęła 20. rocznica rozpadu ZSRR. Na ile zmieniła się polityka i strategia energetyczna Rosji po 20 latach transformacji polityczno-gospodarczej? Jakie są nowe cele polityki energetycznej Rosji w drugiej dekadzie XXI w.? Szczególne miejsce w strategii surowcowej Rosji odgrywa od lat polityka utrzymywania kontroli sieci przesyłu surowców. Polityka ta obejmuje zarówno budowę nowych linii przesyłu, jak również uzyskanie kontroli nad systemem ropo- i gazociągów państw tranzytowych. Po dwóch dekadach Rosja przeorientowała swoją politykę surowcową wobec Wschodu. Równocześnie, dzięki zaangażowaniu dużych europejskich koncernów we wspólne nowe projekty, takie jak gazociąg Nord Stream czy South Stream, Rosja skutecznie utrzymuje kluczową pozycję dostawcy na europejskich rynkach energetycznych oraz kontrolę głównych szlaków eksportu gazu do UE. Taka polityka gwarantuje Rosji wpływ na bezpieczeństwo energetyczne całej UE. Rosja w odpowiedzi na nowe wyzwania podejmuje też działania mające na celu przeciwdziałanie rozwojowi niekonwencjonalnych technologii wydobycia gazu w Europie.

December 2011 marked the 20th anniversary of the USSR collapse. To what extent has the Russian policy and energy strategy changed after 20 years of political and economic transition? What are the new energy policy objectives of Russia in the second decade of the twenty-first century? For years, a special place in Russia's raw materials strategy has been played by the policy to maintain control of transmission network resources. This policy covers both constructing of new transmission lines as well as gaining control of the petroleum and gas systems of transit countries. After two decades Russia reorientated its policy towards the East. At the same time, thanks to the involvement of large European corporations in new joint projects such as the Nord Stream or the South Stream gas pipelines, Russia effectively holds the position of the key energy supplier in the European market and controls main the gas export routes to the EU. Such a policy ensures Russia's influence on energy security across the EU. Russia, in response to new challenges, takes actions aimed at preventing the development of unconventional gas production technologies in Europe.

В декабре 2011 г. миновала 20-я годовщина распада СССР. Насколько изменилась энергетическая политика и стратегия России после 20 лет политическо- экономической трансформации? Какими являются новые цели энергетической политики России во второй десятилетии XXI в.? На протяжении многих лет особенное место в сырьевой стратегии России играет политика контроля за транспортировкой энергоресурсов. Эта политика охватывает как сооружение новых средств доставки энергоресурсов, так и контролирование уже имеющихся систем нефте- и газопроводов в транзитных государствах. В последних двух десятилетиях Россия пытается переориентировать свои сырьевые потоки на Восток. Одновременно, благодаря вхождению больших европейских концернов в совместные новые проекты, напр. газопровод «Северный поток» (Nord Stream) или «Южный поток» (South Stream), Россия эффективно удерживает позицию главного поставщика энергоресурсов на европейский рынок и контролирует главные пути экспорта газа в ЕС. Такая политика гарантирует России влияние на энергетическую безопасность всего ЕС. Вместе с тем, в ответ на появляющиеся новые энергетические возможности, Россия старается противодействовать развитию нетрадиционных технологий добычи газа в Европе.