Rozwój koncepcji amerykańskiego systemu obrony przeciwrakietowej jest procesem sięgającym w swej historii epoki zimnej wojny. Szybki rozwój techniki wojskowej i skomplikowana sytuacja polityczna na arenie międzynarodowej sprawiły, iż groźba ta była jak najbardziej realna. Odpowiedzią na narastające zagrożenie stały się kolejno tworzone programy Nike-Zeus, Nike X, Sentinel oraz Safeguard. Przełomem w tworzeniu coraz to nowocześniejszych systemów obrony stał się podpisany 26 maja 1972 roku w Moskwie roku „Układ między Związkiem Socjalistycznych Republik Radzieckich a Stanami Zjednoczonymi Ameryki o ograniczeniu systemów obrony przeciwrakietowej”. Powrót do idei stworzenia systemu obrony przeciwrakietowej nastąpił za prezydentury Ronalda Reagana i trwa do dzisiaj. Zmianie uległy jednakże zadania stojące przed takim programem. Po zakończeniu zimnej wojny i upadku ZSRR zagrożenia nie stanowiło już jedno wrogie państwo komunistyczne, lecz tzw. „państwa zbójeckie. Rozmowy na temat rozmieszczenia „tarczy antyrakietowej” w Polsce i Czechach wywołały protest w Rosji, która obawia się zbliżenia infrastruktury amerykańskiej do swoich granic, co znacznie skomplikowało proces negocjacyjny. Dodatkową trudność spowodowała decyzja Kongresu, który przyznanie pieniędzy na projekt uzależnił od podpisania z krajami europejskimi odpowiednich umów międzynarodowych, a także zmiana partii rządzącej w Polsce. Przyszłość amerykańskiego systemu obrony przeciwrakietowej zależeć będzie przede wszystkim od wyniku wyborów prezydenckich, które odbędą się w USA w listopadzie tego roku. Podejście kandydatów ubiegających się o ten urząd jest różne i od tego, kto zwycięży, zależeć będą dalsze losy koncepcji obrony strategicznej.

Развитие концепции американской системы противоракетной обороны – это процесс, корни которого исходят к эпохе холодной войны. Быстрое развитие военной техники и сложная политическая ситуация на международной арене делали реальными многие угрозы. Ответом на возрастающие угрозы было соз- дание программ Nike-Zeus, Nike X, Sentinel и Safeguard. Переломом в гонке за всё более современными системами обороны стал подписанный 26 мая 1972 года в Москве «Договор между Союзом Советских Социалистических Республик и Соединёнными Штатами Америки об ограничении систем противоракетной обороны». Возвращение к идее создания системы противоракетной обороны наступило во времена президентуры Рональда Рейгана и продолжается по сей день. Изменились однако задачи стоящие перед такой программой. После окон- чания холодной войны и развала СССР опасность уже не представляет одно вражеское коммунистическое государство, а так называемые «государства оси зла». Переговоры на тему размещения «противоракетного щита» в Польше и Чехии вызвали протест России, которая опасается приближения американ- ской инфраструктуры к своим границам, что значительно осложнило перего- ворный процесс. Дополнительные осложнения вызвало решение Конгресса, который признание финансирования проекта сделал зависимым от подписания с европейскими странами соответствующих международных договоров, а также смена правящей партии в Польше. Будущее американской системы противора- кетной обороны, прежде всего, будет зависеть от результатов президентских выборов в США, которые состоятся в ноябре этого года. Подход к проблеме кандидатов на этот пост остается разным и от того, кто победит, будет зависеть дальнейшая судьба концепции стратегической обороны.

The development of the concept of American National Missile Defence (NMD) system is a process rooted in the time of the Cold War. The fast development of military technology and the complex political situation on international stage made the threat of attack real. The response to the permanently escalating threat have been a succession of programmes: Nike-Zeus, Nike X, Sentinel, and Safeguard. The breakthrough in the development of increasingly modern defence systems was the Treaty Between the United States of America and the Union of Soviet Socialist Republics on the Limitation of Anti-Ballistic Missile Systems signed on 26th May 1972 in Moscow. The return to the idea of developing a missile defence system took place under Ronald Reagan. Even though the programme has continued to this day, its objectives have changed. With the conclusion of the Cold War and the fall of the USSR, the threat was no longer a single enemy communist state but the so-called ‘rogue states’. The talks on the deployment of the elements of the NMD system (the so-called ‘US missile shield’) in Poland and Czech Republic resulted in a protest from Russia fearing the approach of American infrastructure to own borders, which greatly complicated the negotiations process. Additional obstacles arose when first US Congress made signing appropriate international agreements with the European states the condition for awarding the money to the project, and later the governing party in Poland changed. The future of the American system of missile defence system will primarily depend on the results of the Presidential Elections that will be held in the US this November. The positions of US presidential candidates on the NMD system varies, and it is on the winner of the presidential race that the future of strategic defence hinges.