L’Italia sulla scena internazionale ai tempi del Governo Draghi
Ładowanie...
Data wydania
2022
Autorzy
Tytuł czasopisma
ISSN
1733-2680
eISSN
2451-0610
Tytuł tomu
ISBN
eISBN
Wydawca
Oficyna Wydawnicza AFM
Abstrakt
Il Governo di Mario Draghi è stato insediato nel febbraio 2020 e sostenuto da una maggioranza
parlamentare eccezionalmente ampia, che gli ha conferito le caratteristiche di un
governo di unità nazionale. È nato da una situazione straordinaria che richiedeva la lotta
alla pandemia attraverso un efficace programma di vaccinazione e una ripresa economica
post-COVID, basata sui fondi europei Next Generation EU, subordinati all’approvazione
del Piano Nazionale di Ripresa e Resilienza. Questa sfida richiedeva l’adozione di un programma
organico a livello nazionale e, nei rapporti con l’UE, una piena dimostrazione di
credibilità dell’Italia. Il Governo Draghi ha riaffermato la tradizionale posizione dell’Italia
nella NATO, ha rafforzato l’accordo con gli Stati Uniti a favore del multilateralismo e ha
cercato di riconquistare la leadership nell’UE attraverso forti relazioni con Francia e Germania.
Nonostante le evidenti tensioni all’interno della complessa maggioranza parlamentare,
ha condannato l’aggressione russa all’Ucraina fornendo armi ed equipaggiamento militare,
nonché aiuti economici, finanziari e umanitari. Tuttavia, non è riuscito a influenzare la politica
migratoria dell’UE. Si spera che l’approccio di Draghi continui a ispirare il prossimo
esecutivo, se non addirittura sia all’ordine del giorno.
Mario Draghi’s cabinet was formed in February 2020 on the basis of an unusually broad parliamentary
majority that gave it the characteristics of a government of national unity. It was
produced by an extraordinary situation requiring the fight against the pandemic through
an effective vaccination program and post-COVID economic recovery based on Next
Generation EU funds subject to approval of the National Recovery Plan. The challenge
required agreement on an organic program at home, and a fully achieved demonstration
of Italy’s credibility in its relations with the EU. The Draghi government reaffirmed Italy’s traditional position in NATO, strengthened the agreement with the U.S. on multilateralism,
and sought to regain a leading role in the EU through solid relations with France and
Germany. Despite clear tensions within a complex parliamentary majority, he condemned
Russian aggression against Ukraine provided arms and military equipment, economic, financial
and humanitarian aid. In contrast, it has failed to influence EU migration policy.
One must hope that if not exactly the agenda, then at least Draghi’s method will continue
to inspire the next executive.
Gabinet Mario Draghiego powstał w lutym 2020 r. na bazie szerokiej większości parlamentarnej,
co nadało mu cechy rządu jedności narodowej. Powstał w nadzwyczajnej sytuacji,
która sprowadzała się do walki z pandemią (przez skuteczny program szczepień) i odbudowy
gospodarki po COVID dzięki środkom Next Generation EU pod warunkiem akceptacji
Krajowego Planu Odbudowy. Wyzwanie wymagało uzgodnienia w kraju programu
organicznego, a w relacjach z UE wykazania wiarygodności Włoch. Rząd Draghiego
potwierdził tradycyjne stanowisko Włoch w NATO, wzmocnił porozumienie z USA na
rzecz multilateralizmu i starał się odzyskać wiodącą rolę w UE, dbając o relacje z Francją
i Niemcami. Mimo wyraźnych napięć w obrębie złożonej większości parlamentarnej potępił
rosyjską agresję na Ukrainę, dostarczał jej broń i sprzęt wojskowy, pomoc gospodarczą,
finansową i humanitarną. Nie zdołał natomiast wpłynąć na politykę migracyjną UE. Trzeba
mieć nadzieję, że jeśli nie dokładnie agenda, to przynajmniej metoda Draghiego będzie nadal
inspirować następną władzę wykonawczą.
Opis
Słowa kluczowe
Politica estera italiana (dopo il 1989), politica europea, Mario Draghi, Next Generation EU, Piano Nazionale di Ripresa e Resilienza, politica migratoria, NATO, Ucraina, polityka zagraniczna Włoch (po 1989), polityka europejska, Krajowy Plan Odbudowy, polityka migracyjna, Ukraina, Italian foreign policy (after 1989), European policy, National Recovery Plan, migration policy, Ukraine
Źródło
Krakowskie Studia Międzynarodowe 2022, nr 1, s. 61-68.