Ze wstępu: "Od początku badań nad stosunkami międzynarodowymi podkreślano ich interdyscyplinarność, niektórzy twórcy kreślili wręcz wizje supradyscyplinarności. Stanowisko to widoczne jest ze szczególną mocą na przełomie XX i XXI wieku, a jego słuszność podkreślają chociażby stojące przed ludzkością wyzwania, jakie przyniósł ze sobą nowy wiek. Wobec nich nauka traktująca o wzajemnych relacjach pomiędzy uczestnikami życia międzynarodowego nie może przechodzić obojętnie. Konieczne jest zatem włączanie nowych instrumentów i metod badawczych i wykorzystywanie dorobku innych dyscyplin naukowych. W epoce globalizacji równie ważne jest jednak przygotowywanie i wspólne realizowanie programów badawczych, które swym zasięgiem wychodzą daleko poza granice jednego państwa. Przekraczanie linii, jakie nakreślono na mapach stało się nieodłącznym elementem współczesnej nauki i wpływa bardzo silnie na osiąganie przez nią kolejnych zamierzonych celów. Dzięki temu możliwe jest diagnozowanie, opisywanie oraz prognostyka dotycząca możliwości i sposobów rozwiązań najważniejszych problemów XXI wieku. Traktując je w formie wyzwań, jakie stanęły przed ludzkością, a jakie związane są chociażby z zagrożeniem terroryzmem międzynarodowym, konfliktem „bogatej” Północy i „biednego” Południa, czy pogarszającym się stanem środowiska naturalnego, wymagają rzetelnej analizy opartej na współpracy na szeroką skalę. Stąd ich globalny wymiar, widoczny zarówno w zasięgu, skali, jak i możliwości ich rozwiązania."(...)