Kwestia wstydu i poniżenia związanego z biedą czy szerzej – subiektywnego jej ujęcia, bądź – ujmując rzecz od strony przedstawicieli świata zamożności i dostatku – dowartościowania ludzi żyjących w ubóstwie, podmiotowego ich traktowania, szacunku i dążenia do zrozumienia ich doświadczenia, stanowiąca wielki problem etyczny naszych czasów, doniosły temat dyskursu publicznego i przedmiot badań jest raczej słabo obecna w Polsce. A jeśli się pojawia w dyskursie socjologicznym, bywa deprecjonowana jako na przykład „socjologia lamentująca”16. Warto więc skupić się na tych zagadnieniach i pokazać ich znaczenie, co jest przedmiotem niniejszego tekstu.