Głównym celem artykułu jest prześledzenie sposobów leczenia, diagnozowania, opisywania objawów chorób, które trapiły autobiografki, ich znajomych lub podopiecznych. Szeroko pojęta literatura dokumentu osobistego autorstwa kobiet – głównie dziewiętnastowieczna, choć przywołane zostają także wcześniejsze publikacje, zostaje potraktowana jako wiarygodny, interesujący materiał źródłowy, dzięki któremu możliwe staje się nie tylko opowiedzenie o konkretnych dolegliwościach, lecz także ukazanie powiązań dyskursu medycznego z obyczajowym, czy szerzej, kulturowym. Stąd też autobiografi e kobiet, w całości lub w znacznej mierze skoncentrowane na rejestrowaniu symptomów chorobowych, jawią się jako ciekawe i efektywne poznawczo składowe zarówno historii literatury, jak i historii medycyny.

The main aim of this paper is to show different, sometimes shocking or surprising ways of treating illnesses in women’s autobiographies, mainly from XIX century. Women’s literature of personal document here is treated as a very interesting and trustworthy source of information about illnesses, their symptoms, doctor’s more or less pertinent diagnosis. Texts, here understood as archive of examples of stories about authoresses or their friends diseases, also creates a space where connections between social, historical contexts and proprieties are well seen, what makes more visible associations between history of medicine and history of literature.