Z wprowadzenia: "Oto Indie – pisał przed laty amerykański reporter Mark Twain – kraj marzeń i romantycznych wzruszeń, bajecznego bogactwa i niewiarygodnej nędzy, wspaniałości i bladych promyków nadziei, pałaców i lepianek, karłów i gigantów, lamp Aladyna, tygrysów i słoni, kóbr i dżungli, ziemia obiecana stu narodów i stu języków, tysiąca religii i dwu milionów bogów, jedyny kraj pod słońcem, który wszyscy ludzie pragną ujrzeć, a raz ujrzawszy, choćby tylko przelotnie, nie zechcą oddać jego obrazu strzeżonego w pamięci za wszystkie widoki świata razem wzięte1. Wizję dawnych Indii jako tygla kultur, ras i religii zawarł w nostalgicznym przekazie księgi The Wonder That Was India wielki erudyta Artur Basham, a orientalistka Jeanne Auboyer nawiązała do niej w rzetelnej, klasycznej już analizie, podkreślając trwałość dawnych wzorców w nowych Indiach i wiążąc to z koncepcją gąbki wchłaniającej wszelkie odmienności, z zachowaniem ich żywotności w nowych kontekstach."(...)