Narracja, jaką przyjęto w czasie wojny z terroryzmem, doprowadziła państwa muzułmańskie Azji Południowo-Wschodniej do sytuacji, na którą wiele z nich nie było przygotowanych. Państwa te, powstałe z popiołów kolonializmu, walczyły o wypracowanie pragmatycznego podejścia do religijnej i narodowej tożsamości. Wśród nich szczególnie interesującym przypadkiem jest Brunei, państwo zbudowane na tożsamości malajskiej i islamie. Od końca zimnej wojny i kolonizacji do wejścia w erę rozpoczętą przez ataki z 11 września Brunei uważało się za malajskie państwo muzułmańskie, przestrzegające kodeksów prawnych i systemów politycznych odziedziczonych po brytyjskich czasach kolonialnych. Jednak już presja Stanów Zjednoczonych podczas zimnej wojny sprzyjała pierwszej fali islamizacji Brunei, mającej na celu scentralizowanie władzy politycznej i religijnej w rękach sułtana. „Wojna z terrorem” zmieniła dynamikę tego procesu, osłabiła świeckie idee i siły polityczne w kraju, dając siłom religijnym większe znaczenie i władzę w państwie. Artykuł ten pokazuje, w jaki sposób „wojna z terrorem” zwiększyła rywalizację sił religijnych z sułtanem o znaczenie religii w państwie. Ta walka zapoczątkowała drugą falę islamizacji, różniącą się od pierwszej celami oraz rodzajem promowanego islamu.

The ‘War on Terror’ narrative placed the Muslim countries of Southeast Asia in a complex situation for which many of them were not prepared. Rising from the ashes of colonialism, Southeast Asian states with Muslim majorities had been struggling to develop a pragmatic approach towards religious and national identities of their states. Amongst the many Muslim states in the region, Brunei offers an interesting case. Brunei considered it national identity to be based on Malay identity and Islam. From the end of the Cold War and colonisation until the September 11 era, it considered itself a Malay Muslim country but followed the legal codes and political systems they inherited from the British colonial times. Pressure from the US during the Cold War encouraged the first wave of Islamisation in Brunei aiming to centralise political and religious powers in the hands of the Sultan. The ‘War on Terror’, however, transformed this dynamic in Brunei. This transformation has weakened secular ideas and political forces in the country by giving more power to religious forces in Brunei’s legal system. By studying Brunei, this paper demonstrates how the ‘War on Terror’ empowered religious forces politically by igniting a competition between the Sultan and religious forces over the degree of their religiosity. This competition has ignited the second wave of Islamisation that is different from the first one in terms of its goals, agency and the version of Islam they promote.

Der Diskurs des ‚Kriegs gegen den Terror‘ hat die muslimischen Länder in Südostasien in eine komplexe Lage gebracht, auf die viele der Staaten nicht vorbereitet waren. Nach dem Wiederaufstieg aus der Asche des Kolonialismus hatten die südostasiatischen Länder mit muslimischen Bevölkerungsmehrheiten lange zu kämpfen, um einen pragmatischen Umgang mit den religiösen und nationalen Identitäten ihrer Staaten zu finden. Unter den zahlreichen muslimischen Ländern in der Region stellt Brunei einen interessanten Fall dar. Brunei sieht die eigene nationale Identität als auf der malayischen Identität und dem Islam begründet. Nach Ende des Kalten Krieges und der Kolonialzeit und bis zur Ära des 11. Septembers sah man sich in Brunei als malayisch-muslimisches Land an, hielt aber die Gesetze und politischen Systeme aufrecht, die man als Erbe der britischen Kolonialzeit übernommen hatte. Der Druck seitens der USA während des Kalten Kriegs führte dazu, dass die erste Welle der Islamisierung in Brunei bestrebt war, die politische und religiöse Macht in den Händen des Sultans zu zentralisieren. Der ‚Krieg gegen den Terrorismus‘ dagegen verursachte einen Wandel dieser Dynamik in Brunei. Dieser Wandel schwächte säkulare Ideen und politische Kräfte im Land und verschaffte religiösen Einflüssen mehr Macht im Rechtssystem von Brunei. Anhand der Fallstudie Brunei zeigt dieser Text, wie der ‚Krieg gegen den Terrorismus‘ religiöse Kräfte politisch gestärkt hat, indem ein Wettstreit zwischen dem Sultan und religiösen Entscheidungsträgern über den Grad ihrer Religiosität angefacht wurde. Dieser Wettstreit hingegen hat eine zweite Islamisierungswelle ausgelöst, die sich hinsichtlich der Ziele, Handlungsmacht und unterstützten Version des Islam von der ersten unterscheidet.

События, связанные с войной с терроризмом, привели мусульманские государства Юго-Восточной Азии к ситуации, к которой многие из них не были готовы. Эти го- сударства, возникшие в результате распада колониальной системы, боролись за сформирование прагматического подхода к религиозной и национальной идентич- ностям. Среди них особенно интересным случаем является Бруней – государство, основанное на малайской идентичности и исламе. С момента окончания холодной войны и колонизации до вступления в эру, начатую терактами 11 сентября, Бруней считался малайским мусульманским государством, которое придерживается пра- вовых кодексов и политических систем, унаследованных со времен британского ко- лониального правления. Однако давление США во времена холодной войны спо- собствовало первой волне исламизации Брунея, направленной на централизацию политической и религиозной власти в руках султана. «Война с террором» изменила динамику этого процесса, ослабила светские идеи и политические силы в стране, придав религиозным силам значимость и большую власть в государстве. В статье показано, как «война с террором» усилила соперничество между религиозными си- лами и султаном о значении религии в государстве. Эта борьба положила начало второй волне исламизации, отличавшейся от первой, целями и типом ислама.