4.2 Nagrodzone prace dyplomowe

Stały URI dla kolekcji

http://hdl.handle.net/11315/20661

Przeglądaj

Teraz wyświetlane 1 - 7 z 7

Analiza częstości występowania prób samobójczych wśród nastolatków zgłaszających się do Szpitalnego Oddziału Ratunkowego w czasie pandemii COVID-19
(2023) Bielec, Ewa; Tomaszek, Lucyna; Pielęgniarstwo
Wstęp: Z roku na rok systematycznie wzrasta liczba zamachów samobójczych wśród nastolatków, a także obniża się próg wiekowy osób podejmujących próby samobójcze. W Polsce samobójstwa są drugą po wypadkach przyczyną zgonów wśród dzieci i młodzieży. Wyraźnie negatywny wpływ na zdrowie psychiczne ludności na całym świecie wywarła pandemia COVID-19. Dzieci i młodzież odczuwają najwięcej psychospołecznych skutków z nią związanych. Cel pracy: Celem pracy było: (1) poznanie częstości hospitalizacji nastoletnich pacjentów z powodu prób samobójczych w Szpitalnym Oddziale Ratunkowym (SOR) Uniwersyteckiego Szpitala Dziecięcego w Krakowie w czasie pandemii COVID-19, (2) określenie profilu nastoletniego pacjenta podejmującego próbę samobójczą. Materiał i metoda: Analizą retrospektywną objęto, na podstawie elektronicznej dokumentacji medycznej w systemie CliniNet, dane socjodemograficzne i kliniczne pacjentów w wieku 10-18 lat z rozpoznaniem próby samobójczej. Okres obserwacji: od 20 marca 2020 roku do 16 maja 2023 roku. Wyniki: W czasie pandemii COVID-19 odnotowano 425 hospitalizacji pacjentów w wieku 11-17 lat z powodu próby samobójczej (0,7%), najwięcej (69%) w przedziale wiekowym 15-17 lat. 80% badanej grupy stanowiły dziewczynki, a 75,3% to mieszkańcy miast. Samozatrucie było najczęstszą przyczyną zamachów samobójczych (52,4%), następnie samookaleczenia (41%), powieszenie (3,2%) i skok z wysokości (2,1%). Najczęstszą substancją toksyczną w samozatruciach były leki przeciwdepresyjne i przeciwpsychotyczne oraz paracetamol. Około 70% hospitalizacji powiązanych było z występowaniem zaburzeń psychicznych u nastolatków, spośród których najczęstsza była depresja. Co dziewiętnasty hospitalizowany pacjent wymagał leczenia na Oddziale Anestezjologii i Intensywnej Terapii. Śmiertelność w całej badanej grupie wynosiła 0,2%. Wnioski: W czasie pandemii COVID-19 przyczyną 0,7% hospitalizacji na SOR-ze były próby samobójcze. Hospitalizowane były najczęściej: osoby płci żeńskiej, w przedziale wiekowym 15-17 lat, będące mieszkańcami miast, leczone psychiatrycznie głównie z powodu depresji.
Analiza kultury bezpieczeństwa pacjenta w szpitalu
(2024) Borodziuk, Gabriela; Merklinger-Gruchała, Anna; Pielęgniarstwo
Bezpieczeństwo pacjenta jest jednym z najważniejszych aspektów opieki zdrowotnej, ma ono kluczowe znaczenie dla jakości świadczonych usług medycznych oraz zaufania pacjentów do systemu opieki zdrowotnej. Kultura bezpieczeństwa pacjenta obejmuje wszystkie działania, postawy i procedury mające na celu minimalizowanie ryzyka wystąpienia błędów medycznych oraz zapewnienie pacjentom najwyższego standardu opieki. Celem badania była analiza kultury bezpieczeństwa pacjenta z punktu widzenia personelu medycznego w jednym z krakowskich szpitali. Grupę badawczą stanowił personel medyczny pracujący w bezpośrednim kontakcie z pacjentem (n = 78), w tym 63 (80%) pielęgniarki i położne, a 15 (20%) lekarze. Posłużono się metodą sondażu diagnostycznego z użyciem polskiej adaptacji kwestionariusza Hospital Survey on Patient Safety Culture (HSOPSC); w wersji polskiej użyto nazwy Ankieta Szpitalnego Bezpieczeństwa Pacjenta (ASBP). Kwestionariusz składa się z 42 itemów (stwierdzeń), które tworzą 12 wymiarów. Analizę statystyczną podzielono na 7 etapów. W pierwszym etapie została wykonana statystyka opisowa, w kolejnych stosując narzędzia statystyczne przeprowadzono analizę poszczególnych wymiarów i ich wpływa na bezpieczeństwo pacjenta oraz zależności pomiędzy poszczególnymi wymiarami, a cechami ankietowanych. Badanie zostało przeanalizowane za pomocą programu Statistica 13.3, a uzyskane wyniki zostały porównane do innych badań z wykorzystaniem kwestionariusza HSOPSC i jego adaptacji. Badanie wykazało, że poziom kultury bezpieczeństwa w jednym z krakowskich szpitali, w 11 na 12 wymiarach wymaga poprawy (w danych wymiarach liczba pozytywnych odpowiedzi była niższa niż 50%), a w jednym wymiarze („Praca zespołowa na oddziale” – W1) poziom kultury bezpieczeństwa jest neutralny (odsetek pozytywnych odpowiedzi wynosił między 50% a 75%). Najniżej oceniany był wymiar 4 „Wsparcie dyrekcji na rzecz bezpieczeństwa pacjenta” (13,42% pozytywnych odpowiedzi), a w jednym ze stwierdzeń tworzących ten wymiar stwierdzono, że jedynie 9,1% respondentów uważa, że dyrekcja szpitala tworzy atmosferę pracy sprzyjającą bezpieczeństwu pacjenta. Nisko oceniany był też wymiar 12 „Pozbawiona sankcji reakcja na błędy” (20,51% pozytywnych odpowiedzi), w którym większość (62,8%) respondentów jest przekonana, że ich błędy mogą być lub będą wykorzystywane przeciwko nim. W wymiarze 8 „Częstość raportowania zdarzeń” (30,30% pozytywnych odpowiedzi) ponad 45% respondentów zaznaczyło, że popełnione błędy, ale w porę skorygowane tak aby nie wyrządziły szkody pacjentowi są zgłaszane rzadko albo nigdy. Wnioski uzyskane z tego badania mogą posłużyć do zidentyfikowania obszarów wymagających poprawy w zakresie kultury bezpieczeństw pacjenta, co w konsekwencji pozwala na wdrożenie celowanych rozwiązań zmniejszających ilości i częstości występowania zdarzeń niepożądanych, ale również może poprawić formę i proces zgłaszania błędów medycznych.
Ocena bólu u pacjentów po operacji w obrębie jelita grubego
Kusek, Magdalena; Lucyna, Tomaszek; Pielęgniarstwo
Wprowadzenie: Każdy pacjent ma prawo do skutecznego leczenia bólu pooperacyjnego. Ból pooperacyjny warunkują różnorakie czynniki. Cel pracy: Ocena natężenia bólu u pacjentów po operacji w obrębie jelita grubego oraz zależności pomiędzy natężeniem bólu a czynnikami demograficznymi i klinicznymi. Metoda i materiał: Badanie przeprowadzono w Szpitalu Uniwersyteckim w Krakowie na Oddziale Chirurgii Ogólnej, Onkologicznej i Gastroenterologicznej wśród 143 pacjentów w wieku od 22 do 90 lat, którzy zakwalifikowani zostali do zabiegu operacyjnego w obrębie jelita grubego. Natężenie bólu przed- i pooperacyjnego oraz satysfakcję z analgezji pooperacyjnej oceniano skalą numeryczną (zakres: 0-10), a natężenie lęku przedoperacyjnego Zmodyfikowaną Skalą HADS (zakres: 0-21). Badano zależność pomiędzy natężeniem bólu pooperacyjnego, a wiekiem, płcią, rodzajem dostępu operacyjnego, rodzajem analgezji pooperacyjnej, liczbą interwencji podjętych przez pielęgniarki w celu uśmierzenia bólu. Analizę statystyczną przeprowadzono z użyciem testów: Szapiro-Wilka, U Manna-Whitneya, Kruskala-Wallisa, współczynnika korelacji lub rang Spearmana. Wyniki: Najsilniejsze dolegliwości bólowe w spoczynku chorzy zgłaszali w 1. godzinie po operacji - 69,2% badanych oceniło ból jako umiarkowany, a 14% chorych odczuwało ból silny. W 4. godzinie po operacji ból umiarkowany domi-nował tylko przy pomiarze w ruchu. Ponad 85% badanych odczuwało ból słaby w 24. godzinie po operacji zarówno w spoczynku jak i w ruchu. Satysfakcja z analgezji była wysoka (mediana 7/10). Większe dolegliwości bólowe odczu-wali mężczyźni niż kobiety (p<0,05) oraz pacjenci po operacji metodą laparoskopową niż laparotomii (p<0,05), otrzy-mujący analgezję dożylną + regionalną niż tylko dożylną (p<0,05). Stosowanie znieczulenia regionalnego jako dodat-kowego znieczulenia do znieczulenia ogólnego wykazało odczuwanie mniejszych dolegliwości bólowych (p<0,05). Odnotowano dodatnią korelację pomiędzy natężeniem bólu pooperacyjnego i natężeniem lęku przedoperacyjnego (p<0,05) oraz liczbą interwencji podjętych przez pielęgniarki w celu uśmierzenia bólu (p<0,05). Wnioski: Najsilniejsze dolegliwości bólowe chorzy odczuwali w pierwszych czterech godzinach po operacji, a najsłab-sze 24. godziny po operacji. Satysfakcja z analgezji była wysoka. Natężenie bólu pooperacyjnego warunkowały płeć, poziom lęku przedoperacyjnego, rodzaj dostępu operacyjnego, rodzaj analgezji pooperacyjnej oraz liczba interwencji podjętych przez pielęgniarki w celu uśmierzenia bólu.
Ocena wpływu aparatowania narządu słuchu na subiektywnie postrzeganą jakość życia w grupie osób po 60 r. ż. wykazujących średnie upośledzenie słuchu
Pluta-Wilczyk, Agnieszka; Skorupska-Król, Agnieszka; Pielęgniarstwo
Wstęp: W przebiegu procesu starzenia pojawiają się różne upośledzenia narządów zmysłu. Prowadzi to do znacznych ograniczeń czynności poznawczych i funkcjonalnych. Jednym z nich jest upośledzenie słuchu. Niedosłuch to jedno z najpowszechniejszych zaburzeń sensorycznych, powodujących trudności nie tylko w komunikowaniu się ale i w innych aspektach funkcjonowania społecznego. W Polsce niedosłuch, stwierdza się u około 25% osób w wieku 65-75 lat, natomiast u seniorów, którzy przekroczyli 75 rok życia wskaźnik ten sięga juz 60-70%. Leczenie niedosłuchu może być prowadzone w różny sposób, zależnie od jego przyczyny. U osób starszych najczęściej stosuje się aparaty słuchowe, które służą do elektronicznego wzmacniania dźwięku. Obecne aparaty słuchowe są bardzo małe, zapewniające komfort ich użytkownikom. Cel pracy: Celem pracy była ocena wpływu aparatowania narządu słuchu na subiektywnie postrzeganą jakość życia w grupie osób po ukończeniu 60 r. ż. wykazujących średnie upośledzenie słuchu. Materiał i metoda: Badania zostały przeprowadzone w firmie marketingowo- medycznej Mark-Med Sp. z.o.o. w Krakowie w okresie od stycznia do maja 2018 roku. Grupę docelową stanowili pacjenci po 60 roku życia z uszkodzeniem słuchu na poziomie 45-70 dB HL, u których wykonano badania podłużne (przed zastosowaniem aparatu słuchowego, a następnie po upływie około 60 dni od jego założenia). Badania zostały przeprowadzone metodą sondażu diagnostycznego i z wykorzystaniem metody szacowania. Techniką badawczą była ankieta, a wśród narzędzi badawczych znalazły się: kwestionariusz ankiety danych socjodemograficznych, Skala Samooceny Jakości Życia SF36, Skala Satysfakcji z Życia (SWLS), skala Nastroju Ogólnego. Wyniki: Aparatowanie narządu słuchu u osób po 60 roku życia, jest interwencją pozytywnie wpływająca na różne wskaźniki subiektywnego poczucia jakości ich życia o czym świadczą: istotnie wyższy poziom zadowolenia z życia, przeżywanie pozytywnych emocji, wysoka samoocena funkcjonowanie społecznego. Jednak o dobrej jakości życia w samoocenie badanych w sposób najbardziej istotny decyduje młodszy wiek i wyższy poziom satysfakcji życiowej.
Opieka hospicyjna nad dzieckiem w domu. Proces pielęgnowania dziecka z dystrofią mięśniową pod opieką hospicjum domowego
Szczęsna, Jadwiga; Cepuch, Grażyna; Pielęgniarstwo
Ze wstępu: "W Polsce od 1994r. rozwija się pediatryczna domowa opieka paliatywna, polega ona na zapewnieniu całościowej opieki dzieciom z nieuleczalnymi chorobami prowadzącymi do przedwczesnej śmierci w miejscu ich zamieszkania. Taka forma opieki ma na celu ochronę godności dziecka, poprawę jakości jego życia oraz ochronę przed uporczywą terapia. Pediatryczna opieka paliatywna realizowana jest przez hospicja domowe. Hospicjum stwarza możliwość powrotu nieuleczalnie choremu dziecku do domu, gdzie pod opieka najbliższych i zespołu specjalistów może spędzić najtrudniejszy okres swojego często krótkiego życia. Pomocą zostaje otoczona cała rodzina w czasie trwania choroby, śmierci i okresie żałoby. Opieka hospicyjna jest alternatywa dla stresującego i długotrwałego pobytu dziecka w szpitalu w sytuacji kiedy leczenie przyczynowe zostało zakończone. "(...)
Subterraneoterapia w leczeniu astmy oskrzelowej na przykładzie Uzdrowiska Kopalnia Soli "Wieliczka"
Biegun, Dorota; Szczypta, Anna; Pielęgniarstwo
Ze wstępu: "Astma oskrzelowa jest obecnie jedną z najczęściej spotykanych chorób przewlekłych, przebiegającą z nawracającymi zaostrzeniami. W ostatnim dziesięcioleciu wzrosła zachorowalność na tę chorobę pomimo dużego postępu w jej profilaktyce i leczeniu. Jak wykazują światowe badania epidemiologiczne nadal będzie się obserwować zwiększenie zapadalności na astmę. Negatywny wpływ na efektywność leczenia i wzrost liczby zachorowań ma między innymi zwiększenie poziomu zanieczyszczenia środowiska naturalnego (gleby, wody, powietrza, żywności)."(...)
Wpływ zaburzeń snu na jakość życia pacjentów z chorobą alzheimera
(2022) Tomaszewska, Agnieszka; Wójcik-Pędziwiatr, Magdalena; Pielęgniarstwo
Wstęp: Choroba Alzheimera (AD) jest jedną z chorób neurodegeneracyjnych mózgu, która cechuje się stopniowym zanikiem pamięci oraz innych funkcji poznawczych, stanowiąc tym samym najczęstszą przyczynę otępienia w wieku podeszłym. Zaburzenia snu są problemem dotykającym coraz większej ilości osób, mogą inicjować i propagować zjawiska sprzyjające rozwojowi procesu neurodegeneracyjnemu. Ponadto sama AD i zmiany neuropatologiczne w niej zachodzące mogą prowadzić do zaburzeń rytmu snu i czuwania, a co za tym idzie znaczne pogorszyć codzienne funkcjonowanie oraz jakość życia chorych. Holistyczna opieka pielęgniarska nad pacjentem z AD zawiera w sobie szereg działań zmierzających do zminimalizowania zjawiska zaburzeń snu, a przez to do podniesienia jakości życia pacjentów. Cel: Celem niniejszej pracy naukowej jest zbadanie występowania zaburzeń snu u pacjentów z AD, określenie rodzaju tych zaburzeń i ich wpływu na jakość życia chorych. Materiał i metody: Badaniem została objęta grupa 70 pacjentów ze zdiagnozowaną AD (32 kobiety i 38 mężczyzn) w wieku od 60 do 94 lat, przebywających w Instytucji Opiekuńczej oraz mieszkających w domu rodzinnym. W badaniu wykorzystano ankietę własną oraz następujące skale: skala Barthel, Geriatryczna Skala Depresji wg Yesavage’a, Test oceny upośledzenia funkcji poznawczych wg Blesseda, Test rysowania zegara wg Sunderlanda, Skala Senności Epworth, Ateńska Skala Bezsenności, Skrócona Wersja Ankiety Oceniającej Jakość Życia WHO. Wyniki: Wykazano negatywną korelację zaburzeń snu z pobytem w Instytucji Opiekuńczej, depresją, długością trwania AD, niską aktywnością chorych, farmakoterapią oraz jakością życia pacjentów. Wnioski: Na nasilenie występowania zaburzeń snu u pacjentów z AD wpływa pobyt w Instytucji Opiekuńczej, długi czas trwania choroby, depresja, niska aktywność, częsta i długa drzemka w ciągu dnia, nieregularne pory snu i budzenia się oraz częsta farmakoterapia. W AD występują specyficzne zaburzenia snu, które znacznie obniżają jakość życia pacjentów.

Przeglądaj

Przeglądaj 4.2 Nagrodzone prace dyplomowe wg Temat "Pielęgniarstwo"

Wyników na stronę

Opcje sortowania