Współpraca międzyinstytucjonalna UE–NATO – nowe ramy na rzecz wzmocnienia zdolności obronnych UE po roku 2012
Ładowanie...
Data wydania
2018
Autorzy
Tytuł czasopisma
ISSN
1733-2680
eISSN
2451-0610
Tytuł tomu
ISBN
eISBN
Wydawca
Oficyna Wydawnicza AFM
Abstrakt
Celem artykułu jest analiza czynników warunkujących stan relacji Unia Europejska – NATO po
roku 2012. Przedstawione zostały istniejące struktury powiązań międzyinstytucjonalnych oraz najważniejsze
zmiany w relacjach obu organizacji. W artykule oparto się na założeniu, iż w analizowanym
okresie relacje UE–NATO cechuje znacząca dynamika prowadząca do przekształcenia istniejących
więzi współpracy. Dotychczasowa zasada korelacji zadań oparta na uzupełnianiu potencjału
obu organizacji, jak i zasada asymetryczności, wynikająca przede wszystkim z przewagi amerykańskiej
w Sojuszu Północnoatlantyckim, ulegają modyfi kacji. Narastanie zagrożeń dla bezpieczeństwa
europejskiego, będące konsekwencją destabilizacji w rejonie wschodniego i południowego
sąsiedztwa Unii Europejskiej, wzmocnienia współzależność, a jednocześnie zbiega się z procesem
zmian struktur wewnętrznych obu organizacji. Powtarzające się sytuacje wymagające wspólnego
reagowania na kryzys znacząco zwiększają zakres zaangażowania obu strategicznych partnerów na
rzecz wzmocnienia istniejących powiązań. Określając determinanty wzajemnej współpracy, podkreślić
należy istniejącą dysfunkcjonalność, której podłożem są animozje polityczne dotyczące roli
obu podmiotów w nowym układzie sił strategicznych, a także europejskie ograniczenia w zakresie
realnych możliwości oddziaływania w regionie.
The aim of the article is to analyze the factors determining the state of relations between the European
Union and NATO in the period 2012–2018. The issue presented in the article was based on
the assumption that EU–NATO relations are characterized by signifi cant dynamics leading to the
transformation of existing cooperation ties. The principle of correlation, based on supplementing
the potential tasks of both organizations, as well as the principle of asymmetry, resulting primarily
from the American advantage in the North Atlantic Alliance, are modifi ed. Growing threats to
European security, being a consequence of the stabilization disorder in the region of the Eastern and
Southern Neighborhood of the European Union, affect the strengthening of interdependence, and
coincide with the process of changes in the internal structures of both organizations. Crisis response
situations signifi cantly increase the involvement of both strategic partners to strengthen existing
links. Defi ning the determinants affecting mutual cooperation should be emphasized the existing
dysfunctionality, which is based on political animosities regarding the role of both entities in the
new European political order, as well as European limitations in the real possibilities of infl uence
in the region.
Opis
Słowa kluczowe
Źródło
Krakowskie Studia Międzynarodowe 2018, nr 4, s. 69-85.