Z wprowadzenia: "Polska odegrała istotną rolę w polityce Unii Europejskiej wobec Ukrainy, jednak wydarzenia ostatnich lat w tym kraju nie skłaniają do optymizmu, opadł też entuzjazm związany z „pomarańczową rewolucją”. Dominuje rozczarowanie brakiem chęci przeprowadzania reform, brakiem stabilizacji politycznej i przejrzystości procesów decyzyjnych. Nawet idea integracji europejskiej nie znajduje potwierdzenia w reformach i europeizacji Ukrainy. Pozostaje raczej w sferze rytuałów i deklaracji. Po prawie siedmiu latach od zakończenia „pomarańczowej rewolucji” najczęściej podnosi się więc problem modyfikacji polityki Polski wobec Ukrainy jako partnera strategicznego czy szukania winnych braku konsekwencji w realizacji polityki partnerstwa strategicznego. W pierwszej dekadzie XXI w. stało się ono bowiem w większym stopniu hasłem propagandowym, niż rzeczywistością i podstawą wzajemnej współpracy."(...)