"Zawarte w tytule niniejszego artykułu meandry współczesności, to nic innego, jak ostatnie dwadzieścia lat życia polskiego społeczeństwa w Rzeczpospolitej, kiedy to nastąpiła zmiana ustroju politycznego, a po roku 1989, na skutek restrukturyzacji gospodarki, miliony ludzi straciły pracę. Razem z utratą pracy człowiek może utracić rodzinę, mieszkanie, status społeczny, stając się bezdomnym. Nad sytuacją tych ludzi debatują socjolodzy, politycy, a w szczególny sposób, z dozą troski, pedagodzy społeczni, wśród nich, przykładowo, Andrzej Radziewicz- Winnicki podjął bolesne problemy ubóstwa, zbiorowych symptomów traumy i politraumy w dobie transformacji, marginalizacji oraz wykluczenia – jako typowe przykłady wzrostu obszaru upośledzenia społecznego."(...)