Les convergences franco-polonaises de la Mission militaire française en Pologne à la visite de Charles de Gaulle en 1967
Ładowanie...
Data wydania
2022
Autorzy
Tytuł czasopisma
ISSN
1733-2680
eISSN
2451-0610
Tytuł tomu
ISBN
eISBN
Wydawca
Oficyna Wydawnicza AFM
Abstrakt
Depuis le XVIe siècle, la France cherchait un partenaire de confiance en Europe centrale. La
Pologne semblait prédestinée à jouer ce rôle. La transformation de la convergence franco-polonaise
en un destin commun sur la scène européenne était surtout redoutée par Bismarck
lorsqu’il réorganisait l’Europe à son profit. Malheureusement, notre profonde connaissance
mutuelle n’a que rarement été accompagnée d’une pleine compréhension mutuelle. Le retour
de l’indépendance de la Pologne, au cours de laquelle la mission militaire française l’a
aidée à former une armée, a été exceptionnelle. L’expérience polonaise a affiné la formation
géopolitique de de Gaulle. C’est sa première confrontation avec la Russie, son premier jugement
sur les «immuables stratégiques». Il y apprend aussi la culture géostratégique qu’il développera
à l’échelle européenne comme un besoin d’armes blindées mobiles. Les chemins
de la Pologne et de la France divergent avec le pacte de non-agression germano-polonais et
le manque de vision des dirigeants français. De Gaulle est un homme d’histoire vivante, un
homme qui sait discerner les continuités profondes sur lesquelles il s’appuie pour anticiper les perspectives d’avenir. C’est pourquoi la Pologne a été son premier engagement hors de
France, puis son premier voyage officiel dans un pays sous le joug soviétique. Une visite au
cours de laquelle il a rencontré 3 millions de Polonais et dans laquelle il a senti sa dernière
initiative internationale. Elle combine des dimensions affectives, une proximité culturelle et
intellectuelle et des intérêts politiques potentiels, mais les contraintes de la guerre froide ont
dicté ses résultats modestes.
Since the 16th century, France has been looking for a trusted partner in Central Europe.
Poland seemed predestined to play this role. The transformation of the Polish-French convergence
into a common destiny on the European stage was especially feared by Bismarck
when he reorganised Europe for his own benefit. Unfortunately, our deep knowledge of
each other has rarely been accompanied by full mutual understanding. The period of Polish
independence, during which the French military mission helped Poland to form an army,
was exceptional. The Polish experience refined de Gaulle’s geopolitical training. It was his
first confrontation with Russia, his first judgment on “strategic invariants”. He also learned
the geostrategic culture that he would develop on a European scale, such as a need for mobile
armoured weapons. The paths of Poland and France diverged with the German-Polish
non-aggression pact and the lack of vision of the French leaders. De Gaulle was a man of
living history, a man who knew how to discern the deep continuities on which he relied to
anticipate future prospects. This is why Poland was his first commitment outside France,
and then his first official trip to a country under the Soviet yoke. A visit during which he met
3 million Poles and in which he felt his last international initiative. It combined emotional
dimensions, cultural and intellectual proximity and potential political interests, but the constraints
of the Cold War dictated its modest results.
Francja od XVI wieku poszukiwała zaufanego partnera w Europie Środkowej. Polska wydawała
się predystynowana do tej roli. Przekucia francusko-polskich zbieżności we wspólne
przeznaczenie na scenie europejskiej obawiał się przede wszystkim Bismarck, kiedy reorganizował
Europę dla własnych korzyści. Niestety nasza głęboka wzajemna francusko-polska
znajomość rzadko współgrała z pełnym wzajemnym zrozumieniem. Wyjątkowy pod
tym względem był okres odzyskania przez Polskę niepodległości, kiedy Francuska Misja Wojskowa pomagała w formowaniu polskiej armii, a polskie doświadczenie udoskonaliło
geopolityczną edukację de Gaulle’a. To była też pierwsza konfrontacja de Gaulle’a z Rosją,
pierwszy osąd „strategicznych niezmiennych”. De Gaulle również w Polsce nauczył się kultury
geostrategicznej, którą później rozwinął na skalę europejską jako potrzebę mobilnej
broni pancernej. Drogi Polski i Francji rozeszły się wraz z polsko-niemieckim paktem o nieagresji
i brakiem wizji przywódców francuskich. De Gaulle był człowiekiem żywej historii,
człowiekiem, który umiał rozeznać te głębokie ciągłości, na których opierał się, by widzieć
z góry perspektywy przyszłości. Polska była pierwszym angażującym go krajem poza Francją,
pierwszym krajem pod jarzmem sowieckim, który odwiedził z oficjalną wizytą, podczas
której spotkał się z trzema milionami Polaków i podczas której wyczuwał swoją ostatnią
inicjatywę międzynarodową. Wizyta połączyła wymiar emocjonalny, bliskości kulturalnej,
intelektualnej i potencjalnych interesów politycznych, ale ograniczenia zimnej wojny zdeterminowały
jej skromne rezultaty.
Opis
Słowa kluczowe
Franco-Polish relations, geopolitics, Charles de Gaulle, Second Republic, France, Russia, Cold War, Polish foreign policy after 1945, stosunki polsko-francuskie, geopolityka, II Rzeczpospolita, Francja, Rosja, zimna wojna, polska polityka zagraniczna po 1945
Źródło
Krakowskie Studia Międzynarodowe 2022, nr 2, s. 139-149.