"Dostrzeżenie problemu subiektywności opisu humanistyka zawdzięcza szeroko pojętej myśli postmodernistycznej. Do początku drugiej połowy XX w. naukę traktowano jako narzędzie dostarczające obiektywnej wiedzy o świecie, dopiero dzięki recepcji pism Martina Heideggera (hermeneutyka ontologiczna), Willarda Van Orman Quine'a (teza o niezdeterminowaniu przekładu) czy Ludwiga Wittgensteina (zwrot językowy i komunikacyjny) podważono ideał opisu jako wiernej reprezentacji rzeczywistości. Tym samym uwagę zwrócono na osobę badacza i tekst, stanowiące odpowiednio źródło i efekt poznania."(...)