1.1 Artykuły z Oficyny Wydawniczej AFM

Stały URI dla kolekcji

http://hdl.handle.net/11315/20647

Przeglądaj

Teraz wyświetlane 1 - 20 z 42

Architekci i artyści. Kooperacje Studia Granda
(Oficyna Wydawnicza AFM, 2020) Banasik-Petri, Katarzyna
Studio Granda to jedna z najbardziej uznanych pracowni islandzkich działająca w Reykjaviku od końca lat 80. XX wieku. Twórczość grupy kojarzona jest z realizacjami mocno osadzonymi w krajobrazie wyspy. Z bogatego dorobku twórczego architektów wybrano realizacje powstałe we współpracy z islandzkimi artystami, czego efektem są unikatowe rozwiązania kompozycyjne wzbogacające krajobraz Islandii. Artykuł ukazuje, jak synteza sztuki i architektury wpływa na proces poznawania miejsca, unifi kując naturę z kulturą.
Architektura Ai Weiweia
(Oficyna Wydawnicza AFM, 2017) Haduch, Bartosz
Celem artykułu jest ukazanie i analiza twórczości chińskiego artysty multidycyplinarnego – Ai Weiweia. Artykuł prezentuje spektrum projektów na pograniczu architektury i sztuki, analizuje też wzajemne podobieństwa i różnice w ramach wymienionych dziedzin oraz współpracę między architektami a artystami. Opisywane realizacje stanowią ilustrację nowych tendencji w projektowaniu architektonicznym XXI wieku i różnych reakcji na kontekst lokalny i globalny. Prezentowany materiał i wyniki badań są punktem wyjścia dla dalszych opracowań dotyczących szerszych współzależności sztuki i architektury.
Architektura dialogu: w stronę przestrzeni pytań i odpowiedzi
(Oficyna Wydawnicza AFM, 2018) Urbańska, Marta A.
Nurt filozofii dialogu, istotnego aspektu myśli dwudziestowiecznej (by wspomnieć tylko prace Martina Bubera, Emmanuela Levinasa czy Józefa Tischnera), znalazł wielu zwolenników, zapewne z uwagi na jego etyczny czy teologiczny charakter. Rozważanie relacji dwóch interlokutorów, spotkania z Innym lub Pytającego z Zapytanym jest, jak się zdaje, bardzo adekwatne do sytuacji nowej architektury, wpisywanej w istniejący kontekst. Inspirowany także koncepcją architektury dialogicznej (Jacek Dominiczak) niniejszy artykuł spróbuje przedstawić kilka przykładów polskiej architektury kontekstualnej, gdzie dialog ów nawiązano. Będą to obiekty tworzące przestrzeń dialogu – różne od ekstremów całkowitej mimikry (bezwarunkowej akceptacji) lub gwałtownej negacji, oba te bieguny (których przykłady, pod postacią światowych „architektonicznych reprezentantów”, także zostaną – dla kontrastu – wskazane) nie pozwalają bowiem na żaden dialog.
Architektura terminali lotniczych w aspekcie bezpieczeństwa antyterrorystycznego
(Oficyna Wydawnicza AFM, 2017) Wróbel, Piotr
Tematem artykułu jest problematyka bezpieczeństwa w terminalach lotniczych – przede wszystkim działań mających na celu zapewnienie bezpieczeństwa antyterrorystycznego – widziana z perspektywy architekta. Planowanie, projektowanie i budowa terminalu, który ma gwarantować bezpieczeństwo antyterrorystyczne, jest złożonym, wielostopniowym procesem. Układ funkcjonalny terminalu przechodził w historii kolejne fazy rozwoju, a kwestie bezpieczeństwa stopniowo zyskiwały coraz większe znaczenie, co w efekcie doprowadziło do powstania obecnie obowiązujących standardów dotyczące barier i przegród budowlanych, a także podstawowych systemów BHS-EDS oraz stref kontroli osób i bagażu kabinowego. Zajmują one znaczne powierzchnie użytkowe, w których trzeba zapewnić sprawne działanie skomplikowanych systemów instalacji budynkowych i specjalnych. Należy przypuszczać, że powszechne wdrażanie nowych systemów, takich jak „kontrola osób bez zatrzymania” (Screening at Speed, SaS), spowoduje wzrost zapotrzebowania na powierzchnię użytkową i obsługę instalacyjną. Można sądzić, że coraz bardziej rozwinięte i zintegrowane systemy informatyczne (zagrożone notabene nowym i szybko rosnącym niebezpieczeństwem: cyberatakami) będą miały wpływ na sposób kształtowania architektury przyszłych terminali lotniczych. Duże znaczenie będzie miało zapewne wprowadzanie zieleni, wody i światła jako czynników łagodzących skutki postępu technicznego, oddzielającego człowieka od naturalnego środowiska.
Architektura – sztuka przestrzeni publicznych w Polsce wczoraj i dziś
(Oficyna Wydawnicza AFM, 2020) Urbańska, Marta A.
Architektura i sztuka to temat wręcz archetypiczny: architektura jako sztuka stosowana jest zapewne najstarszą i najtrwalszą ze sztuk. Zgodnie z klasyczną sekwencją civis, civitas, civilitas, architektura jest wyrazem cywilizacji tworzonej w miastach, których esencję stanowi życie publiczne wymagające przestrzennych ram. Ponieważ dyskusja o historii i znaczeniu sztuki kształtowania przestrzeni publicznej przekracza zakres tego artykułu, autorka postanowiła potraktować temat jako punkt wyjścia do rekapitulacji kilku przykładów polskiej architektury ostatnich lat – w aspekcie przestrzeni publicznych i służby życiu publicznemu. Inspiracją są tu dokonania Jana Gehla, prezentowane także w ramach Międzynarodowych Biennale Architektury w Krakowie. Ostatnia część odnosi się do najnowszych wydarzeń pandemii COVID-19, które narzuciły surowe ograniczenia dla życia w przestrzeni publicznej. Powstają pytania o konsekwencje tego nieoczekiwanego rozwoju wydarzeń dla architektury jako sztuki kształtowania.
Brasilia – eksperyment urbanistyczno-architektoniczny po sześćdziesięciu latach
(Oficyna Wydawnicza AFM, 2017) Twardowski, Mariusz
Kiedy w 1956 roku Lucio Costa przy pomocy Oscara Niemeyera rozpoczął pracę nad planami urbanistycznymi nowej stolicy państwa w samym środku Brazylii, Brasilia była niepozornym miasteczkiem ze 140 tysiącami mieszkańców. Obecnie, pod względem liczby mieszkańców, jest czwartą metropolią Brazylii. Czy życie w Brasilii jest wygodne i przyjazne dla dzisiejszego mieszkańca? Czy Brasilia pozostała miastem, w którym działają poprawnie jedynie ministerstwa i jednostki rządowe? Jaki wpływ mają budowle Niemeyera na życie mieszkańców? Niemeyer projektował w mieście w zasadzie budowle spektakularne, czy można przyjąć, że dla tysięcy przybywających do miasta za pracą i lepszym życiem z całej Brazylii budowle te nie mają znaczenia? Czy z perspektywy 60 lat (w 1960 r. Brasilia stała się oficjalnie stolicą Brazylii) można uznać, że unikatowy na światową skalę eksperyment się udał? Czy proces tego eksperymentu już się zakończył? Jak patrzeć na miasto, w którym mimo że głównego architekta już nie ma, kolejne jego budowle wciąż powstają? Co czeka miasto, które przewidziane zostało w eksperymencie na 500 tysięcy mieszkańców, a jest zamieszkiwane przez prawie 3 miliony osób? Czy można na powyższe pytania odpowiedzieć? Może należy poczekać kolejne 60 lat, by znaleźć na nie odpowiedzi? Mimo wielu zastrzeżeń do proponowanych tu rozwiązań, Plano Piloto Brasilii uznać należy za znakomitą inspirację i przykład dla kolejnych pokoleń urbanistów i architektów.
Chmura: polsko-japońskie warsztaty architektoniczne w cieniu pandemii Covid-19
(Oficyna Wydawnicza AFM, 2022) Ingarden, Krzysztof; Jasiński, Artur
Celem artykułu jest analiza doświadczeń zgromadzonych podczas polsko-japońskich warsztatów architektonicznych zrealizowanych na studiach Master of Architecture prowadzonych na Wydziale Architektury i Sztuk Pięknych Krakowskiej Akademii im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego z udziałem biura Kengo Kumy z Tokio. Tematem warsztatów było twórcze wykorzystanie złącz ciesielskich charakterystycznych dla tradycyjnego budownictwa Podhala i Orawy. Ich rezultaty w formie instalacji przestrzennej Chmura – The Cloud oraz prezentacji prac studenckich zostały pokazane na wystawie „Kengo Kuma. Eksperyment. Materiał. Architektura” w Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha, która została otwarta 15 grudnia 2021 r. Wyzwania związane z ograniczeniem mobilności uczestników i koniecznością przeprowadzenia zasadniczej części warsztatów w formie zdalnej zostały przeanalizowane z dwóch perspektyw: doświadczeń osób prowadzących warsztaty i wniosków zebranych z analizy najnowszej literatury dotyczącej nauczania projektowania architektonicznego w czasie pandemii. Rozważania te prowadzą do wniosku, że bezpośredni, osobisty kontakt jest nadal najbardziej efektywnym i satysfakcjonującym sposobem nauczania projektowania architektonicznego.
Collegium Nobilium – architektura społecznego dialogu
(Oficyna Wydawnicza AFM, 2018) Starzyk, Agnieszka
Celem naukowym zadania badawczego jest analiza architektury dialogicznej w kontekście jej funkcji społecznej oraz wpływu na rozwiązania formalne i funkcjonalne przeprowadzona na przykładzie budynku Collegium Nobilium w Warszawie. Założono tezę, że budynki historyczne na przestrzeni lat swojego funkcjonowania ulegają licznym modyfi kacjom powodowanym m.in. zmiennymi potrzebami społecznymi, niemniej zmiany formalne i funkcjonalne nie zawsze następują równolegle, a ich waga jest różna. Zastosowano metody badań niezbędne do zdefi niowania i zbadania problemu naukowego: metodę analizy historycznej, metodę obserwacji bez interwencji oraz metodę intuicyjną opartą na osobistych doświadczeniach autorki. Przedmiotem badań był budynek Collegium Nobilium, którego opis historyczny jest autorską interpretacją materiałów badawczych oraz piśmiennictwa. Kontekst/dialog urbanistyczny został jedynie zasygnalizowany w zakresie niezbędnym do przedstawienia problemu badań. Wyniki pozwoliły na wyciągnięcie wniosków dotyczących roli architektury w kontekście dialogu społeczno-sytuacyjnego.
Daleki Wschód w europejskiej architekturze i sztuce ogrodowej. Między domem a ogrodem
(Oficyna Wydawnicza AFM, 2022) Przesmycka, Elżbieta
W artykule przedstawiono zarys wpływu kultury oraz sztuki chińskiej i japońskiej na kształtowanie europejskiej architektury i sztuki ogrodowej od XVII do XXI w. Na wybranych przykładach omówiono inspiracje i realizacje architektoniczno-ogrodowe oraz przedstawiono najważniejszych architektów wdrażających idee Dalekiego Wschodu w wybranych europejskich realizacjach.
Dialog architektury i sztuki w twórczości pracowni Herzog & de Meuron
(Oficyna Wydawnicza AFM, 2018) Haduch, Bartosz
Bogata i róż norodna twórczoś ć pracowni Herzog & de Meuron jest unikalnym przykładem olbrzymiego potencjału łączenia współczesnej architektury i sztuki. Nie chodzi tu jednak o tradycyjny schemat dzieła i neutralnego tła. Działania zakorzenione w doświadczeniach artystycznych Jacques’a Herzoga dają efekty wykraczają ce poza standardowe rozumienie obu dziedzin. Liczne próby współpracy architektów z artystami (byli to m.in. Rémy Zaugg, Thomas Ruff , Ai Weiwei, Olafur Eliasson i Anish Kapoor) poszerzają granice sztuki i architektury, dającc czasem prekursorskie rozwią zania, kontynuowane i rozwijane później w szerszej skali. Twórczość Herzoga i de Meurona moż na traktować jako swoisty barometr współczesności – ukazujący, interpretujący bądź wyprzedzający i stymulujący pewne trendy i tendencje w architekturze.
Dialog człowieka z architekturą
(Oficyna Wydawnicza AFM, 2018) Stec, Barbara
Badanie ma charakter rozważań nad dialogiem, rodzącym się między człowiekiem a architekturą w jej doświadczeniu percepcyjnym. Odniesiono się do pojęcia dialogu jako interpersonalnej rozmowy – wymiany myśli, której towarzyszy komunikacja niewerbalna – i zauważono, że w świetle tego pojęcia przedmiot badania obejmuje wewnętrzny dialog człowieka z samym sobą i z autorem architektury poprzez jej medium oraz niewerbalny dialog ciała człowieka z ciałem architektury na płaszczyźnie fi zykalnej materii. Celem rozważania jest szczegółowa analiza dialogu człowieka z architekturą, zwłaszcza jego roli w doświadczeniu percepcyjnym architektury. Odniesiono się do defi nicji atmosfery architektury i uznano, że w dialogu z architekturą człowiek odbiera jej atmosferę, której nadaje miarę i sens. Jednocześnie człowiek dialoguje z myślą architekta – autora percypowanego dzieła, z którym znajomość, pośrednia lub bezpośrednia, obejmująca rzeczywistą rozmowę za pomocą słów, tekstów czy komunikacji niewerbalnej, ma istotny wpływ na badanie. Przykłady omawianego dialogu wskazano w historii i współczesności, od l’architecture parlante Claude’a Nicolasa Ledoux do myślenia/obmyślania architektury, zapisanego przez Petera Zumthora. We wnioskach wskazano konkretne efekty dialogowania z architekturą i jego korzyści dla doświadczenia percepcyjnego samej architektury.
Dialog Renzo Piano z Louisem Kahnem: Kimbell Art Museum w Fort Worth
(Oficyna Wydawnicza AFM, 2018) Jasiński, Artur
Budynek Kimbell Art Museum w Fort Worth w Teksasie został zaprojektowany w latach 1965–1970 przez Louisa Kahna. Uznaje się go za arcydzieło, w którym w wyjątkowy sposób udało się zespolić architekturę budynku muzealnego z umieszczoną w nim kolekcją dzieł sztuki. Spoiwem łączącym architekturę i zbiory sztuki jest światło. W 2013 roku obok budynku Kahna, na kształt jego lustrzanego odbicia, wzniesiono ogrodowy pawilon autorstwa Renzo Piano. Te dwie budowle prowadzą ze sobą fenomenalny dialog: architektura Kahna pełni tutaj rolę klasycznego standardu, linii melodycznej, wokół której Piano, niczym pianista jazzowy, buduje swoją lekką, swingującą frazę.
Dziecko i jego miejsce we współczesnym mieście
(Oficyna Wydawnicza AFM, 2018) Palej, Anna
Artykuł, wbrew sugestiom zawartym w tytule, nie da prostych recept na tworzenie pożądanych relacji pomiędzy dzieckiem a miejskich środowiskiem. Nie jest to bowiem zadanie łatwe między innymi ze względu na fakt, iż nie ma „dziecka średniego”, nie ma też „dziecka teraźniejszego”, a zawsze dziecko między przeszłością a przyszłością. Pojęcia z kolei takie jak „miejsce” czy „miasto” zatracają dzisiaj swe dotychczasowe, utrwalone kulturowo konotacje, stając się – pod wpływem przemian cywilizacyjnych – niejednoznaczne i niezwykle pojemne. Jedna rzecz pozostaje wszak niezmienna – udokumentowany wpływ otoczenia fizycznego i społecznego na młode pokolenie, na jego rozwój i charakter zdobywanych doświadczeń. Artykuł skupi się zatem na wyzwaniach, jakie stoją przed architektami i decydentami wpływającymi na kształt struktur miejskich, na działaniach, jakie powinni oni podjąć, aby pomóc dzieciom zaistnieć w społeczeństwie, zaprezentować swe talenty i pasje, zyskać należną im aprobatę i szacunek, a także na tym, co da się zrobić, aby „socjalizację przez komputerową myszkę” skutecznie zastąpiła wspólna zabawa na ulicy. I wreszcie – jakie korzyści dla nas wszystkich płynąć mogą z edukacji środowiskowej dzieci i młodzieży.
Ekologiczne innowacje – wielkoformatowe płyty gresowe i ich zastosowanie w kształtowaniu wnętrz architektonicznych
(Oficyna Wydawnicza AFM, 2019) Malec-Zięba, Emilia
W XXI wieku nastąpił wyraźny zwrot ku naturze. Wzrósł szacunek dla przyrody oraz odpowiedzialność za zrównoważony rozwój i racjonalne wykorzystanie zasobów. W architekturze i projektowaniu wnętrz pojęcia ekologii, zrównoważonego projektowania oraz innowacyjności są ciągle aktualne i rozpatrywane z wielu różnych perspektyw. Niniejszy artykuł skupia się na ujęciu tego tematu w kontekście innowacyjnych materiałów ceramicznych. Współcześnie doświadczamy niezwykłej rewolucji zarówno technicznej, jak i estetycznej w ich produkcji, a konkretnie w produkcji płyt gresu porcelanowego. Nowoczesne produkty ceramiczne, zwłaszcza wielkoformatowe płyty gresowe, pozwalają na niekonwencjonalne rozwiązania projektowe oraz na rozszerzony zakres stosowania tego materiału we wnętrzach architektonicznych.
Eksperyment powściągliwości w brytyjskiej i polskiej architekturze najnowszej
(Oficyna Wydawnicza AFM, 2017) Urbańska, Marta A.
Amanda Levete, uznana brytyjska architekt, stwierdziła w trakcie swego ubiegłorocznego wykładu w Warszawie na zaproszenie Fundacji im. Stefana Kuryłowicza, że „epoka budynków-ikon już się skończyła. Teraz bardziej sensownie jest mówić o ikonografii terenu – czy o architekturze topografii”. Ta uwaga konweniuje z przekonaniem autorki eseju o potrzebie większej subtelności interwencji, zwłaszcza w środowisku stricte historycznym, a z takim mamy do czynienia w przypadku realizacji w miastach polskich. Esej ma na celu refleksję nad tym, czy w najnowszej architekturze polskiej można też mówić o pewnym eksperymencie samoograniczenia ekspresji przez architektów? Innymi słowy, czy można mówić o przykładach eksperymentu powściągliwości, rozumianego jako daleko posunięty respekt wobec genius loci? Pytanie to wydaje się sensowne z uwagi na liczne spektakularne realizacje, np. obiektów kulturalnych po roku 2004. Czy są jednak obiekty, których architekci, nie rezygnując ze spełnienia wszystkich wymogów programowych, a nawet potrzeby reprezentacji, podążają za przekonaniem A. Levete?
Eksperyment w architekturze. Wolny wybór czy konieczność i obowiązek?
(Oficyna Wydawnicza AFM, 2017) Wróbel, Piotr
Eksperyment rozumiany jako przejaw radykalnego nowatorstwa zrywającego z zastanymi konwencjami jest w sztuce obecny, odkąd istnieje sama sztuka, a jego przykłady można wytropić już w starożytności. Eksperyment nowoczesny odwołujący się do paradygmatu metody naukowej wiąże się z pojęciem awangardy, która podniosła go do rangi obowiązku twórcy. Obok koncepcji o charakterze utopijnym, w architekturze istnieje silny nurt poszukiwania innowacyjnych rozwiązań konkretnych problemów. Jego osiągnięcia za sprawą uznanych realizacji niejednokrotnie są przenoszone do powszechnej praktyki zawodowej. Do dominujących nurtów należą projekty czerpiące z idei ekologicznych, społecznych, nowych technologii czy nawet wprost z refleksji filozoficznej skupionej na estetyce. Referując szereg własnych opracowań studialnych, autor wskazuje na pewien charakterystyczny rys tego typu prac, polegający na konceptualizacji ogólnych przemyśleń i pomysłów czerpiących inspirację z rzeczywistych sytuacji. Realne zadania projektowe są pretekstem do rozwijania idei, które mogą, choć niekoniecznie muszą, znaleźć swoje praktyczne zastosowanie w innych projektach, w innym czasie. Wspólną cechą prezentowanych prac jest ich otwartość, bezinteresowność, ograniczona funkcja lub wręcz swoista „bezużyteczność”.
Fascynacja Zachodu architekturą japońską. Twórczość Kengo Kumy; SANAA i Jun’yi Ishigamiego w aspekcie poszukiwania nowego paradygmatu architektury Zachodu
(Oficyna Wydawnicza AFM, 2022) Stec, Barbara
W artykule podjęto próbę analizy przejawów współczesnej fascynacji architekturą japońską na Zachodzie. Celem badawczym było wyodrębnienie cech współczesnej architektury japońskiej odpowiadających poszukiwanej dziś nowej tożsamości architektury Zachodu. Jako metodę badawczą przyjęto analizę tekstów krytycznych wraz z analizą wybranych realizacji architektonicznych powstałych od końca XX w. do dziś, sporadycznie odnosząc się do opracowań i przykładów wcześniejszych. Określono podstawowe założenia pracy oraz zarysowano historię kulturowych przepływów między Japonią a Zachodem w drugiej połowie XIX w. i w wieku XX jako tło dla współczesnych odniesień Zachodu do architektury Japonii. Określono cechy/kategorie przestrzeni wspólne dla tradycyjnej japońskiej architektury i współczesnej zachodniej myśli filozoficznej oraz wskazano je w projektach Kengo Kumy, SANAA i Jun’yi Ishigamiego. We wnioskach podano cechy architektury japońskiej, korespondujące z kształtowanym dziś nowym paradygmatem architektury Zachodu.
„Gdyby nie było wejścia” – Doha Tower Jeana Nouvela jako eksperyment architektoniczny
(Oficyna Wydawnicza AFM, 2017) Kozień-Woźniak, Magdalena
Na eksperyment spojrzeć można z różnej perspektywy, między innymi z punktu widzenia sztuki – na jego wymiar artystyczny, lub też z punktu widzenia nauki – na badawczy wymiar eksperymentu. Specyfika architektury pozwala na próbę jednoczesnego skoncentrowania się na tych dwóch podejściach. Przywołuję tu jako przykład wieżowiec Doha Tower w Katarze zaprojektowany w Atelier Jeana Nouvela, przyglądając się samej strefie wejściowej, sprowadzonej pod zawieszony równo z poziomem otaczającego terenu baldachim. Rozwiązanie to jest próbą odniesienia się do gorącego i suchego klimatu Kataru. Zastosowany zabieg spowodował jednocześnie, że uzyskano czystą, niemal nierzeczywistą, rzeźbiarską formę. Ten eksperyment architektoniczny, przez swoją wewnętrzną spójność, umocowany zarówno w sztuce, jak i nauce, dotyka prawdziwego sensu architektury.
Harpa – islandzki eksperyment
(Oficyna Wydawnicza AFM, 2017) Banasik-Petri, Katarzyna
Analiza drogi projektowej od modelu czy szkicu do konkretnej realizacji zawsze okazuje się intrygująca i pouczająca. Do rozważań skłaniają niezrealizowane eksperymenty, wizje, koncepcje, szkice, modele zapisane w historii i wzbogacające teorię architektury, często wyznaczające nowe horyzonty myślenia dla przyszłych pokoleń. Artykuł przypomina osiągnięcia architektów: Richarda Buckminstera Fullera, Freia Otto i Einara Thorsteinna w kontekście kontynuacji ich eksperymentów w XXI w. na przykładzie realizacji Harpy – Międzynarodowego Centrum Koncertowo-Kongresowego w Reykjaviku (Islandia). Budynek zaprojektowany przez zespół architektów pod kierownictwem Henniga Larsena we współpracy z artystą Olafurem Eliassonem prezentuje synergię twórczego procesu eksperymentalnego i realizacyjnego zarówno na polu artystycznm, jak i konstrukcyjnym do budowy formy architektonicznej.
Inspiracje naturą jako źródło tożsamości architektury
(Oficyna Wydawnicza AFM, 2019) Stec, Barbara
W artykule podjęto refleksję nad inspiracjami naturą odradzającymi tożsamość architektury. Analizę osadzono w perspektywie od XVIII do początku XXI wieku. Zauważono, że kryzysy architektury i urbanistyki mające wtedy miejsce, były pokonywane w oparciu o konkretne inspiracje naturą adekwatne do ówczesnej wiedzy. Omówione powroty do natury i zwroty ku naturze sugerują odwrót od istniejącej sytuacji w stronę inną, kojarzoną z przyrodą. Wskazują także na odmienne aspekty natury, które dają się ująć w dwa nurty inspiracji: formalny, oparty na stylizowaniu kształtów natury oraz racjonalny, polegający na prostocie i logice natury widocznej w jej konstrukcjach, procesach i zasadach funkcjonowania. Natura w tak szerokim ujęciu jawi się jako niewyczerpane źródło oryginalnych inspiracji. Wskazane przykłady, pomimo różnic formalnych, mają podobną siłę odradzania tożsamości architektury w sytuacjach wyczerpania jej form i ich nieadekwatności do aktualnych potrzeb. We wnioskach podjęto próbę uogólnienia opisanego zjawiska.

Przeglądaj

Przeglądaj 1.1 Artykuły z Oficyny Wydawniczej AFM wg Temat "Architektura"

Wyników na stronę

Opcje sortowania