Celem artykułu jest analiza polityki bezpieczeństwa zjednoczonych Niemiec pod kątem ich powiązań z NATO oraz Europejską Polityką Bezpieczeństwa i Obrony w latach 1998– 2019. Rozwój potencjału obronnego Niemiec i ich wkład w NATO i Wspólną Politykę Bezpieczeństwa i Obrony w dużej mierze zależy od ideologicznych zasad rządzących koalicji. W XXI w. niemiecka polityka obronna i bezpieczeństwa stała się zakładnikiem pacyfistycznych partii politycznych w Bundestagu i społeczeństwa niemieckiego, które od lat jest wychowywane w duchu Zivilgesellschaft i „kultury powściągliwości”. Cięcia w wydatkach budżetowych na niemieckie siły zbrojne i kontrowersyjna reforma Bundeswehry doprowadziły do zmniejszenia ich potencjału i podważyły wiarygodność Niemiec w oczach ich sojuszników w NATO i UE. Konflikt na Ukrainie, ataki terrorystyczne w państwach UE i szczyt NATO w 2014 r. w Newport spowodowały wzrost zainteresowania Niemiec współpracą z państwami UE (PESCO) oraz zwiększenie budżetu Bundeswehry. Nieodpowiedzialna polityka prezydenta USA Donalda Trumpa wobec NATO i zachodnich sojuszników stworzyła szansę na wzmocnienie zainteresowania Niemiec budową europejskiej tożsamości obronnej.

The goal of this article is to analyse the security policy of a reunited Germany in terms of its links with NATO and European Security and Defence policy from 1998 to 2019. The development of Germanys’ defence potential and its contribution to NATO and the Common Security and Defence Policy of EU depends to a great extent on the ideological principles of the currently ruling coalitions. In the twenty-first century, the German defence and security policy have become hostage to pacifist political parties in the Bundestag and to German society, which has been raised for years in the spirit of the Zivilgesellschaft, and a ‘culture of restraint’. The cuts in the budgetary expenditure on Germany’s armed forces and controversial reform of the Bundeswehr have led to their reduced potential and brought Germany’s credibility in the eyes of its allies in NATO and the EU into question. The conflict in Ukraine, terrorist attacks in EU countries and the 2014 NATO Summit in Newport resulted in increasing German interest in cooperation with EU countries (PESCO) and increasing the Bundeswehr budget. The irresponsible policy of U.S. President Donald Trump towards NATO and Western allies created an opportunity to strengthen Germany’s interest in building a European defence identity.

Ziel dieses Artikels ist es, die Sicherheitspolitik des wiedervereinigten Deutschlands im Hinblick auf seine Verbindungen zur NATO und zur europäischen Sicherheits- und Verteidigungspolitik von 1998 bis 2019 zu analysieren. Die Entwicklung des Verteidigungspotenzials Deutschlands und sein Beitrag zur NATO und zur Gemeinsamen Sicherheitund Verteidigungspolitik der EU hängt in hohem Maße von den ideologischen Prinzipien der derzeit regierenden Koalitionen ab. Im 21. Jahrhundert wurde die deutsche Verteidigungs- und Sicherheitspolitik zur Geisel pazifistischer politischer Parteien im Bundestag und der deutschen Gesellschaft, die seit Jahren im Geiste der Zivilgesellschaft eine „Kultur der Zurückhaltung“ verfolgen. Die Kürzungen der Haushaltsausgaben für die deutschen Streitkräfte und die umstrittene Reform der Bundeswehr haben zu einem geringeren Potenzial geführt und die Glaubwürdigkeit Deutschlands in den Augen seiner Verbündeten in der NATO und der EU in Frage gestellt. Der Konflikt in der Ukraine, Terroranschläge in EU-Ländern und der NATO-Gipfel im Jahr 2014 führten zu einem zunehmenden Interesse Deutschlands an einer Zusammenarbeit mit EU-Ländern (PESCO) und einer Erhöhung des Haushalts der Bundeswehr. Die unverantwortliche Politik des US-Präsidenten Donald Trump gegenüber der NATO und westlichen Verbündeten bot die Gelegenheit, das Interesse Deutschlands am Aufbau einer europäischen Verteidigungsidentität zu stärken.

В статье представлен анализ политики безопасности объединенной Германии с точки зрения ее связей с НАТ О и европейской Политикой безопасности и обо- роны в 1998–2019 гг. Развитие оборонного потенциала Германии и ее вклад в НАТ О и Общую политику безопасности и обороны, во многом зависят от идеологиче- ских принципов правящей коалиции. В XXI веке политика Германии в области обо- роны и безопасности стала заложником пацифистских политических партий в Бун- дестаге и немецкого общества, которое в течение уже многих лет воспитывается в духе Zivilgesellschaft (гражданского общества) и «культуры сдержанности». Сокра- щение бюджетных расходов на вооруженные силы Германии и дискуссионная ре- форма Бундесвера, привели к снижению их потенциала и подорвали доверие к Гер- мании в глазах ее союзников в НАТ О и ЕС. Конфликт в Украине, теракты в странах ЕС и саммит НАТ О в 2014 г. в Ньюпорте, повысили интерес Германии к сотрудничеству со странами ЕС (PESCO) и стали поводом увеличения бюджета Бундесвера. Безответ- ственная политика президента США Дональда Трампа по отношении к НАТ О и за- падным союзникам, усилили заинтересованность Германии в создании европейской оборонной идентичности.